Έργα που έχουν τιμολογηθεί το 2004, επί υπουργίας Γ. Σουφλιά, καλείται να υλοποιήσει ο κατασκευαστικός κλάδος.
Της Ελένης Μπότα
Όπως ανέφερε χτες, στο Athens Investment Forum o Πέτρος Σουρέτης, Εντεταλμένος Σύμβουλος και Εκτελεστικός Μέλος Δ.Σ. της ΓΕΚ ΤΕΡΝΑ, “ο Νόμος 4782 του 2021 που θα θεράπευε τις αδυναμίες του 4412, αγνόησε σε μεγάλο βαθμό τις ενστάσεις και τις αντιπροτάσεις της αγοράς. Το πολυαναμενόμενο Παρατηρητήριο Τιμών που θα γεφύρωνε το χάσμα ανάμεσα στις ανεδαφικές κοστολογικές προβλέψεις των έργων και στη σύγχρονη πραγματικότητα των διεθνών τιμών, παραμένει κενό γράμμα, με αποτέλεσμα να τελειώνει το 2023 και 20 χρόνια μετά ο κλάδος να καλείται να εκτελέσει έργα με τα δεδομένα του τιμολογίου Σουφλιά του 2004. Άλλες χώρες των Βαλκανίων, όπως η Ρουμανία, προχωρούν σε αναθεωρήσεις του κόστους των έργων έως και 60% και στην Ελλάδα συζητάμε ακόμη για το 5%”, σημείωσε χαρακτηριστικά.
Στο θέμα της αναθεώρησης τιμών αναφέρθηκε και ο Διευθύνων Σύμβουλος της ABAΞ, Κωσταντίνος Μιτζάλης, τονίζοντας ότι το πρόβλημα θα λυθεί, με την ύπαρξη ενός σύγχρονου μηχανισμού ώστε οι αυξήσεις τιμών και εργατικών να ανταποκρίνονται στην πραγματικότητα. “Αυτή τη στιγμή όμως έχουμε προϋπολογισμούς που είναι με τιμολόγια 2004. Είναι δυνατόν οι τιμολογήσεις να είναι ίδιες σήμερα;” αναρωτήθηκε.
“Παίρνουμε το 2023, τις τιμές του 2017 για να κάνουμε προύπολογισμούς έργων. Αναθεωρηση τιμών είχαμε το 2021 και το πρώτο τρίμηνο του 2022. Εκτοκτε δεν έγινε κάτι, αν και οι τιμές συνεχίζουν να αυξάνονται. Να φέρω ένα παράδειγμα: το ημεριμίσθιο του τεχνίτη στην αγορά έχει ξεπεράσει τα 100 ευρώ και το νομοθετημένο είναι 58 ευρώ. Από πού θα καλυφθεί αυτό το επιπλέον κόστος όταν δεν υπάρχουν αναθεωρήσεις τιμών;” διερωτήθη.
Ο κ. Σουρέτης επισήμανε και το πρόβλημα του ανθρώπινου δυναμικού, τονίζοντας ότι αν δεν ληφθεί πρωτοβουλία μέσω της συνεργασίας του ιδιωτικού τομέα με το Δημόσιο, το πρόβλημα δεν θα λυθεί. Μάλιστα αναφέρθηκε και στο παράδειγμα του Ομίλου σε δύο έργα που εκτελεί στην Κρήτη, τμήμα του ΒΟΑΚ και το νέο αεροδρόμιο στο Καστέλι. Σύμφωνα με τον ίδιο, “στα έργα αυτά αντιμετωπίσαμε πρόβλημα στην εύρεση εργατικού δυναμικού. Κινηθήκαμε μέσω του θεσμικού οργάνου που είναι η ΔΥΠΑ (πρώην ΟΑΕΔ) και κάναμε όλες τις απαραίτητες ενέργειες που προβλέπονται προκειμένου να προσλάβουμε προσωπικό από την τοπική κοινωνία. Το αποτέλεσμα ήταν να έρθουμε σε επαφή με 1.680 ανέργους και από αυτούς να υπάρξει ενδιαφέρον μόνο από 8”.
Από την πλευρά του ο κ. Μιτζάλης τόνισε ότι κατά την διάρκεια της κρίσης ο αριθμός των εργαζομένων στον κατασκευαστικό κλάδο μειώθηκε από τις 400.000 στις 150.000.
Πέραν των παραπάνω ο κατασκευαστικός κλάδος βρίσκεται αντιμέτωπος και με μία ακόμη σειρά προβλημάτων.
“Ελλιπείς μελέτες, υποκοστολογημένα έργα και κακοί σχεδιασμοί, οδηγούν σε άγονους διαγωνισμούς ακόμα και σε κρίσιμα έργα με έντονο περιβαλλοντικό χαρακτήρα όπως π.χ. το Φράγμα Χαβρία. Ίσως να ακούγεται ως κριτική, αλλά δεν είναι. Είναι μία κραυγή αγωνίας του κλάδου, αναγνωρίζοντας πως η δημόσια διοίκηση είναι υποστελεχωμένη και διαθέτει περιορισμένους πόρους. Δεν κουνάμε το δάχτυλο, τείνουμε χείρα βοηθείας προς την πολιτεία”, ανέφερε ο κ. Σουρέτης.
