Πολύ δύσκολη αποδεικνύεται μέχρι τώρα η χρονιά για τον τεχνικό και κατασκευαστικό κλάδο της χώρας επιβεβαιώνοντας τους φόβους που είχαν εκφραστεί από πολλά μέλη του. Σύμφωνα με παράγοντες της αγοράς το σχεδόν άνυδρο 2018, ακολουθείται από ένα εξίσου άνυδρο 2019. Ο λόγος είναι απλός. Οι δημοπρατήσεις που είδαμε την χρονιά που πέρασε θα δώσουν λίγα νέα έργα φέτος για πολλούς λόγους.
Αυτό σημαίνει ότι τα λίγα νέα έργα που θα ξεκινήσουν φέτος δεν θα μπορέσουν σε καμία περίπτωση να ισορροπήσουν την κατασκευαστική αγορά από την πληθώρα καθυστερημένων έργων του ΕΣΠΑ 2007-2013 που είτε ολοκληρώνονται είτε ολοκληρώνονται (βλέπε σιδηρόδρομο).
Το 2019, ένας από τους βασικούς λόγους των λίγων δημοπρατήσεν είναι και οι εκλογές. Τόσο σε επίπεδο κεντρικής κυβέρνησης όσο και σε επίπεδο Περιφερειών και Δήμων οι επερχόμενες εκλογές έφεραν φρενάρισμα στις δημοπρατήσεις με αποτέλεσμα ο κατασκευαστικός κλάδος να μιλά για χαμένη χρονιά καθώς όπως σημειώνουν, μέχρι να λειτουργήσουν οι νέες αρχές είτε σε τοπικό είτε σε κεντρικό επίπεδο η χρονιά θα έχει τελειώσει.
Επίσης ένας δεύτερος λόγος που συνετέλεσε στις λίγες δημοπρατήσεις τις περυσινής χρονιάς είναι οι πολλαπλές εμπλοκές που έφερε η υπόθεση με τα καρτέλ. Μπορεί τα έχουν που έχουν μπλοκαριστεί και έχουν γίνει γνωστά να αφορούν πρώτης γραμμής έργα όπως το Άκτιο-Αμβρακία και τη Γραμμή 4 του Μετρό της Αθήνας, όμως όπως σημειώνουν οι ίδιοι παράγοντες αυτό έχει γίνει σε πάρα πολλά έργα μεσαίου και μικρού κόστους έχοντας φέρει το απόλυτο φρενάρισμα σε έργα που φτάνει και τα 2 έτη.
Τρίτος παράγοντας και ίσως πιο κρίσιμος είναι η ολοένα και πιο μειωμένη δυνατότητα εκτέλεσης μεγάλων δημόσιων έργων στην Ελλάδα. Είναι γεγονός πως ειδικά με το ΕΣΠΑ 2014-2020 πέρα από τη Γραμμή 4, το Πάτρα-Πύργος και το νότιο τμήμα του Ε65 όλα τα άλλα έργα είναι σχετικά μικρού κόστους με λίγες εξαιρέσεις.
Ακόμα όμως και στο πεδίο των παραχωρήσεων παρατηρούμε σημαντική μείωση. Το Αεροδρόμιο στο Καστέλι είναι το μόνο που ολοκληρώθηκε ενώ σε εξέλιξη είναι η Υποθαλάσσια Σαλαμίνας και ο ΒΟΑΚ ενώ προκηρύσσεται και το άξονας Καλαμάτα-Πύλος-Μεθώνη.
Να μην ξεχνάμε βέβαια και τη διαβόητη ελληνική γραφειοκρατία που κρατά όμηρο τα έργα πριν και κατά τη διάρκεια της κατασκευής. Όταν προκηρύσσεται ένα έργο, απαιτούνται περίπου 40-50 μέρες για να δημοπρατηθεί (περίπου 2 μήνες). Εφόσον στη δημοπράτηση δεν υπάρξουν προβλήματα (άγονοι διαγωνισμοί, ενστάσεις, προσφυγές κ.α.) θα χρειαστούν κάποιοι μήνες για τον έλεγχο των φακέλων, 2-3 μήνες για την έγκριση του Ελεγκτικού Συνεδρίου και κατόπιν 1-2 μήνες για την υπογραφή της σύμβασης. Σήμερα οι δημοπρατήσεις στη χώρα διαρκούν κατά μέσο όρο 10-12 μήνες με εξαιρέσεις τόσο στο πάνω όσο και στο κάτω άκρο όμως πλέον με τις προδικαστικές προσφυγές και την υπόθεση των προσφυγών στην υπόθεση του καρτέλ ο χρόνος ξεχειλώνει ακόμα περισσότερο.
Ακόμα και όταν υπογραφεί όμως ένα έργο στις περισσότερες περιπτώσεις είναι όμηρος της γραφειοκρατίας. Ανεκτέλεστες απαλλοτριώσεις, δεκάδες μελέτες που πρέπει να ολοκληρωθούν. Χαρακτηριστική είναι η περίπτωση του Καστελίου που υπολογίζεται ότι θα χρειαστεί περίπου ένα έτος μέχρι να δούμε μπουλντόζες
Η χρονιά αναμένεται να είναι για γερά «στομάχια» για τους εργαζόμενους στον τεχνικό κλάδο που αναμένουν κάποιο έργο να ξεκινήσει για να μπορέσουν να διεκδικήσουν μία θέση εργασίας καθώς χιλιάδες είναι εκείνοι που με το τέλος των μεγάλων έργων σε αυτοκινητόδρομους και τώρα στο σιδηρόδρομο είναι σε αναζήτηση εργασίας.
Η δυσκολότερη χρονιά σύμφωνα με σχεδόν σύσσωμο τον κατασκευαστικό και τεχνικό κλάδο έχει ξεκινήσει. Αν τελικά στεφθεί ως τέτοια θα το δούμε στη συνέχεια.
