Στη δημοσιότητα δόθηκε η περίληψη αποφάσεων 2658 και 2659/2019 του Α/ Τμήματος του Συμβουλίου της Επικρατείας σχετικά με τις πρόσθετες εισφορές των ασφαλισμένων του πρώην ΤΣΜΕΔΕ (άρθρο 44 παρ. 14 και 15 του ν. 3986/2011). Σύμφωνα με την περίληψη:
Με τις αποφάσεις 2658 και 2659/2019 του Α΄ Τμήματος του Συμβουλίου της Επικρατείας, που εκδόθηκαν κατά τη διαδικασία της πρότυπης δίκης του άρθρου 1 του ν. 3900/2010 επί προσφυγών ασφαλισμένων του πρώην ΤΣΜΕΔΕ, μετέπειτα ΕΤΑΑ και ήδη, ΕΟΠΥΥ, από 1.6.2012 (ως προς τον κλάδο υγείας) και ΕΦΚΑ (ως προς τον κλάδο κύριας σύνταξης) και ΕΤΕΑΕΠ (ως προς τους κλάδους επικουρικής σύνταξης και πρόνοιας), από 1.1.2017, και με τις οποίες ζητήθηκε η ακύρωση ειδοποιητηρίων πληρωμής εισφορών του Β΄ Εξαμήνου του έτος 2012, που αναρτήθηκαν στις 18.12.2017 στον ιστότοπο του πρώην ΤΣΜΕΔΕ και αφορούν τις προβλεπόμενες στο άρθρο 44 παρ. 14 και 15 του ν. 3986/2011 (Α΄ 152) πρόσθετες εισφορές των ασφαλισμένων του πρώην ΤΣΜΕΔΕ, κρίθηκαν τα εξής:
Με βάση τους προβαλλόμενους λόγους προσφυγής τα ειδοποιητήρια πληρωμής προσβάλλονται μόνο κατά το μέρος που με αυτά γνωστοποιείται στους ασφαλισμένους το ποσό των πρόσθετων εισφορών του άρθρου 44 παρ. 14 και 15 του ν. 3986/2011 που αναλογεί σε καθέναν από αυτούς για το Β΄ εξάμηνο του 2012, και όχι και κατά το μέρος που τάσσεται προθεσμία εξόφλησής των εισφορών (έως 30.3.2018) και τους γνωστοποιείται ότι μετά τη λήξη της πιο πάνω προθεσμίας οι ασφαλισμένοι επιβαρύνονται με πρόσθετα τέλη.
Με βάση τη νομοθεσία του πρώην ΤΣΜΕΔΕ που προβλέπει την έκδοση ειδοποιητηρίων πληρωμής εισφορών, τα σχετικά ειδοποιητήρια εκδίδονται προς διευκόλυνση των ασφαλισμένων, με αποκλειστικό σκοπό την ενημέρωσή τους για το ποσό των εισφορών τους και την προθεσμία καταβολής τους. Επομένως, τα ειδοποιητήρια πληρωμής κατά το πιο πάνω μέρος που προσβάλλονται δεν έχουν εκτελεστό χαρακτήρα ούτε προσδίδει σε αυτά εκτελεστό χαρακτήρα το γεγονός ότι, ενώ αφορούν εισφορές του έτους 2012, εκδόθηκαν το έτος 2018, δηλαδή με μεγάλη καθυστέρηση, η οποία, όπως προκύπτει από τα στοιχεία του φακέλου, οφείλεται στις αμφιβολίες που διατυπώθηκαν από τα όργανα του καθ΄ ου ασφαλιστικού φορέα για τη σκοπιμότητα της επιβολής των ένδικων πρόσθετων εισφορών και για την έννοια των ρυθμίσεων του άρθρου 44 παρ. 14 και 15 του ν. 3986/2011. Και τούτο διότι οι διοικητικές πράξεις επιφέρουν τις έννομες συνέπειες, οι οποίες ορίζονται από τον νόμο που προβλέπει την έκδοσή τους και δεν επάγονται έννομες συνέπειες οι τυχόν ενέργειες ή παραλείψεις των οργάνων του ασφαλιστικού φορέα κατά το χρονικό διάστημα 2012-2018. Άλλωστε η επί μακρόν μη εφαρμογή του νόμου δεν οδηγεί σε κατάργησή του.
Εξάλλου οι αρμόδιες υπηρεσίες του ΕΦΚΑ και του ΕΤΕΑΕΠ μετά τη λήξη της οριζόμενης στον νόμο προθεσμίας για την εξόφληση των τρεχουσών ασφαλιστικών εισφορών συγκεκριμένου χρονικού διαστήματος εκδίδουν ατομικές εκτελεστές καταλογιστικές πράξεις για τη βεβαίωση των οφειλών από καθυστερούμενες εισφορές. Επομένως οι κρινόμενες προσφυγές στρεφόμενες κατά των πιο πάνω ειδοποιητηρίων πληρωμής, δηλαδή κατά πράξεων μη εκτελεστών, είναι απορριπτέες ως απαράδεκτες.
