Φοβηθήκαμε τον κορονοϊό -τον φοβόμαστε ακόμα- και καλά κάνουμε. Για δύο μήνες σταματήσαμε τα πάντα και κλειστήκαμε στα σπίτια μας για να μην εκτεθούμε στον ιό. Κι όταν βγήκαμε έξω, φροντίσαμε να ακολουθήσουμε τις οδηγίες που μας είχαν δώσει οι ειδικοί: Πλένουμε τα χέρια, κρατάμε απόσταση, φοράμε μάσκα και γάντια. Ειδικά οι εργαζόμενοι σε χώρους εστίασης και υπεραγοράς δεν ξεχνούν να τηρούν τα μέτρα προστασίας. Τόσο υπό τον φόβο του ιού όσο κι υπό τον φόβο του πρόστιμου, αλλά και της συναίσθησης της ευθύνης.
Η μετάβαση από τη μία συνθήκη στην άλλη συνέβη σχεδόν αυτόματα. Σε διάστημα λίγων μηνών. Οι εργαζόμενοι γνωρίζουν πως, τόσο για το δικό τους καλό όσο και των άλλων, θα πρέπει να έχουν διαρκώς κατά νου τον κίνδυνο και να λαμβάνουν μέτρα. Είναι όμως ο μόνος κίνδυνος για τον οποίο λαμβάνουμε καθολικά και ανελλιπώς μέτρα. Τους υπόλοιπους κίνδυνους τείνουμε να τους αγνοούμε μετρώντας άδικα θύματα ανθρώπινης αμέλειας.
Ένας άνθρωπος, επαγγελματίας, με αρκετή εμπειρία, έχασε προχθές τη ζωή του μέσα σε μια ανεγειρόμενη οικοδομή. Και δεν είναι ο πρώτος για φέτος, ενώ το 2019 οι νεκροί εν ώρα εργασίας ανήλθαν στους 15. Όσοι σχεδόν κι από τον κορονοϊό που μας τρόμαξε τόσο, ενώ οι σοβαροί τραυματισμοί είναι κατά πολύ περισσότεροι από τα κρούσματα του ιού. Κάθε χρόνο τα καταγραμμένα εργατικά ατυχήματα ξεπερνούν τις 2000. Εν τούτοις, δεν μας τρομάζει να περπατήσουμε σε ένα κομμάτι ξύλου σε μια οικοδομή με το κενό να χάσκει κάμποσα μέτρα κάτω από τα πόδια μας. Δεν σκεφτόμαστε τον κίνδυνο και δεν μπαίνουμε στον κόπο να λάβουμε τα αναγκαία μέτρα ώστε να μην θέτουμε τη ζωή μας σε κίνδυνο.
Ένα θανατηφόρο επαγγελματικό ατύχημα ακολουθεί η αλληλοεπίρρηψη ευθυνών. Οι συντεχνίες θα πούνε φταίνε οι εργοδότες, οι εργοδότες θα πούνε είναι θέμα κουλτούρας, οι εργαζόμενοι θα μιλήσουν για τις συνθήκες εργασίας το υπουργείο Εργασίας θα επικαλεστεί την έλλειψη προσωπικού για μη διεξαγωγή επαρκών ελέγχων και κάποιοι θα τα ρίξουν στην κακιά την ώρα. Ενδεχομένως να είναι όλα μαζί κι όλα να συνδέονται μεταξύ τους. Εκτός από την κακιά ώρα.
Με τον ίδιο τρόπο που η μάσκα έγινε απαραίτητη στην στολή κάθε εργαζόμενου σε χώρο εστίασης, υπεραγορά και όπου αλλού υπάρχει συγκέντρωση μεγάλου αριθμού ανθρώπων με τον ίδιο τρόπο θα πρέπει να γίνει και το κράνος και ότι άλλο χρειάζεται στις οικοδομές. Όπως σκεφτόμαστε τον κορονοϊό με τον ίδιο τρόπο θα πρέπει να σκεφτόμαστε και τις υπόλοιπες απειλές.