Τις απόψεις τους στη διαβούλευση για τη νέα στρατηγική της Ε.Ε. σχετικά με την ανάπτυξη της θαλάσσιας ενέργειας υπέβαλαν δύο ελληνικές εταιρείες, με τη μια να στέκεται στη σημασία της επαρκούς εκτίμησης κόστους της εκάστοτε τεχνολογίας και τη δεύτερη να υπογραμμίζει την ανάγκη συμμετοχής μικρομεσαίων επιχειρήσεων.
Συγκεκριμένα, η Prime Laser Tech και ο Κωνσταντίνος Τραβασάρος που είναι επίσης πρόεδρος της ΕΒΗΕ και του ευρωπαϊκού συνδέσμου Solar Heat Europe, ανέφερε τα εξής:
“Η εταιρεία υποστηρίζει ότι το LCOE δεν είναι αποτελεσματικό για την εκτίμηση του κόστους ενός ενεργειακού συστήματος που προμηθεύεται ενέργεια κυρίως μέσω ΑΠΕ. Ο άνεμος και ο ήλιος είναι στοχαστικές πηγές που δεν σχετίζονται τέλεια με τη ζήτηση. Η στοχαστικότητα επιφέρει πρόσθετα κόστη που δεν περιλαμβάνονται. Το συνολικό κόστος της ενέργειας ως υπηρεσία πρέπει να υπολογίζεται και να χρησιμοποιείται. Αυτό θα επιτρέψει τη σύγκριση κεντρικών ΑΠΕ για θέρμανση, όπως η ηλιοθερμία με κεντρικές και πιο περίπλοκες εναλλακτικές.
Για παράδειγμα, ποιο θα ήταν το συνολικό κόστος ανά κιλοβατώρα για ζεστό νερό σε ένα ελληνικό νησί αν προέρχεται από ένα υπεράκτιο αιολικό που παράγει υδρογόνο μέσω ηλεκτρόλυσης μαζί με το κόστος αποθήκευσης, διασύνδεσης και ευελιξίας δικτύου; Πως μπορούμε να αντικαταστήσουμε μια ευρωπαϊκή ανανεώσιμη τεχνολογία, όπως η ηλιοθερμία, με τωρινό κόστος λιγότερο από 30 ευρώ/μεγαβατώρα, με μια ακριβότερη εναλλακτική;
Το ενεργειακό σύστημα του 2050 πρέπει να είναι υβριδκό, να αποτελείται από ηλεκτρικά και μη ηλεκτρικά μέρη. Η πολιτική πρέπει να δίνει προτεραιότητα σε τέτοιες αποκεντρωμένες τεχνολογίες και να αποφύγει τον καννιβαλισμό των ανανεώσιμων.
Για την υποστήριξη και ενδυνάμωση της ευρωπαϊκής βιομηχανίας και τεχνολογίας στον εν λόγω τομέα ώστε να βασίζεται σε εσωτερική παραγωγή, η συμμετοχή σε χρηματοδοτούμενα από την Ε.Ε. έργα έρευνας θα πρέπει να λαμβάνει υπόψη κριτήρια ότι η παραγωγή θα βασίζεται σε ευρωπαϊκό έδαφος και δέσμευση να συνεχίσει να βασίζεται εκεί για μια περίοδο (π.χ. 5 έτη) μετά την ολοκλήρωση του έργου”.
Από την πλευρά της, η ΕΤΜΕ που αναπτύσσει υπεράκτια έργα και τεχνολογία πλωτών αιολικών, υποστήριξε τα παρακάτω:
“Προκειμένου να φτάσουμε σε μια “μαζική ανάπτυξη των υπεράκτιων ΑΠΕ στην Ευρώπη”, όπως αναφέρεται στο κείμενο, είναι υποχρεωτικό ένα κοινό νομικό πλαίσιο για όλα τα κράτη-μέλη και όχι απλά “ένα πλαίσιο μακροχρόνιας συνεργασίας και σχεδιασμού”, όπως περιλαμβάνει. Τα παραδείγματα των ΗΠΑ και της Κίνας με τα κοινά νομικά και διοικητικά πλαίσια παρέχει επαρκείς ενδείξεις για την αποδοτική αύξηση των έργων παρόλο που τα κράτη αυτά ασχολήθηκαν με το θέμα αργότερα από ότι η Ε.Ε.
Επιπλέον, η συμπερίληψη είναι η λέξη-κλειδί που απουσιάζει από το κείμενο. Τα υπεράκτια αιολικά είναι ένας κλάδος μεγάλων εταιρειών που απαγορεύει μικρότερες να συμμετέχουν. Αυτό είναι ιδιαίτερα σημαντικό για κράτη που η οικονομία τους βασίζεται σε μικρομεσαίες επιχειρήσεις. Κατά συνέπεια, το επιδιωκόμενο οικονομικό αποτέλεσμα ελαττώνεται, όπως και το κίνητρο για ανάπτυξη των υπεράκτιων αιολικών.
Κατ’ επέκταση, μια πολιτική που θα συμπεριλάβει τις μικρομεσαίες επιχειρήσεις και θεσμούς για την ανάπτυξη υποδομών παρακολούθησης και πιλοτικών έργων, παρόλο που αρχικά μπορεί να μοιάζει με πισωγύρισμα, στην πραγματικότητα επιτρέπει υψηλότερη συμμετοχή στην αλυσίδα, δημιουργία τεχνογνωσίας και εν τέλει κοινωνική αποδοχή σε αυτά τα ευρωπαϊκά κράτη.
Τέλος, η διαφάνεια είναι βασικό θέμα για τα έργα υπεράκτιων αιολικών. Τα χρήματα των φορολογούμενων χρησιμοποιήθηκαν για ταρίφες ή μηχανισμούς μείωσης του ρίσκου με ελάχιστη επικοινωνία. Όλα τα έργα πρέπει να παρακολουθούνται (εισαγωγή ανέμου, εξαγωγή ηλεκτρισμού, περιβαλλοντικός αντίκτυπος) σε υποχρεωτική βάση ώστε να επιτραπεί:
α) Η μέτρηση των έργων από διαφανείς αξιολογήσεις τρίτων μερών, π.χ. LCOE ανά μεγαβατώρα, που επιτρέπει την αξιολόγηση της αποδοτικότητας του υπεράκτιου αιολικού πάρκου και τη σωστή χρήση δημοσίου χρήματος.
β) Η επέκταση της γνώσης που επιτρέπει διάφορες άλλες εφαρμογές και προστιθέμενη αξία στην κοινωνία.
γ) Παρακολούθηση του περιβαλλοντικού αντίκτυπου για δράσεις αποκατάστασης και για περιβαλλοντική αξιολόγηση”.
