Τι υποστηρίζουν οι 470 μεγάλες επιχειρήσεις για την προίκα της Θεσσαλονίκης
Ο κ. Νίκος Φιλίππου, μιλώντας στο cityportal για το θέμα, επεσήμανε τα εξής.
Το θέμα της αξιοποίησης των κενών κτιρίων μέχρι πρότινος, ήταν αόρατο από τα επιμέρους σωματεία αλλά και τα μέσα της ενημέρωσης.
Είναι γεγονός ότι σήμερα στην πόλη, υφίσταται ένα μεγάλο κτιριακό απόθεμα της τάξεως των 1.000.000 μ² και επείγει η αξιοποίησή του προς όφελος της ανάπτυξης.
Η αρχή της αποβιομηχάνισης
Η πορεία της διολίσθησης της βιομηχανικής παραγωγής, ξεκίνησε μετά το 2000, όταν με τους νόμους του τότε αναπτυξιακού, υποβαθμίστηκε η Θεσσαλονίκη από Β ζώνη κινήτρων σε Α, δηλαδή μηδενική. (Την ίδια στιγμή, η Βοιωτία εντάχθηκε στη Δ και το Λαύριο Γ ζώνη κινήτρων). Αυτό αποτέλεσε και την αρχή της καταστροφής της παραγωγής. Η Θεσσαλονίκη έχασε επίσημα το 65% της παραγωγής της και των εισοδημάτων της. Έπεσε από την 1η θέση μεταξύ των περιφερειών της χώρας στην 9η θέση με τα ίδια δεδομένα για όλους και φτώχυνε δραματικά. Το εισόδημά της από το 92% του ΑΕΠ της ΕΕ κατέβηκε στο 52%. Είναι λάθος να πιστεύουμε ότι η περιοχή αποβιομηχανίστηκε από την εύκολη ή ανακριβή αιτιολογία των Βαλκανίων (το αντίστοιχο θα συνέβαινε σε όλες τις περιοχές της χώρας). Υπάρχουν υπεύθυνοι για τη δημιουργία της αποβιομηχάνισης αλλά και για τη μετέπειτα προσπάθεια της απόκρυψής της.
Ο δευτερογενής τομέας παραγωγής της Θεσσαλονίκης, ”έπιασε πάτο” με την πλειοψηφία από τις βιοτεχνίες και τις βιομηχανίες να κλείνουν ή απλά και μόνο να επιβιώνουν, στην καλύτερη περίπτωση, την τελευταία 20ετία.
Προβλήματα, ευκαιρίες και λύσεις.
Το Περιφερειακό Χωροταξικό της ΠΚΜ το 2015 και το 2018 ζητούσε τις μετεγκαταστάσεις λουκέτα σε όλες τις μονάδες παραγωγής σε όλη την περιφέρεια μέχρι το 2017 αρχικά και στη συνέχεια έως το 2019 και το 2021. Ζητά με αυτόν τον τρόπο και την ερήμωση της δυτικής Θεσσαλονίκης με τους παράνομους χάρτες Σεβέζο, που δεν υπάρχουν πουθενά στην χώρα ούτε σε όλη την ΕΕ.
Οι επιχειρήσεις ζήτησαν επίμονα διορθώσεις σε αυτήν την προοπτική. Αναπτύχθηκαν συμμαχίες. Η καταστροφική διάταξη βρισκόταν και στο πρόσφατο αναπτυξιακό νομοσχέδιο και ευτυχώς με παρέμβαση των 470 (άοκνες προσπάθειες 3 χρόνων και παρουσία στη Βουλή), η Κυβέρνηση τη διόρθωσε και σώθηκαν τουλάχιστον οι υφιστάμενες 3-4.000 μονάδες παραγωγής σε όλη την Κεντρική Μακεδονία! Σιώπησαν ένοχα, όποια σωματεία.
Παραμένουν όμως εκκρεμότητες έως και σήμερα. Δεν σώθηκαν, οι νέες επενδύσεις στα κενά κτίρια 1.000.000 μ² με νέα ΑΦΜ και νέα ΚΑΔ, λόγω της ερήμωσης από δεκαετία από τους παράνομους κύκλους Σεβέζο -εκτός ορίων υψηλής όχλησης.
Η ίδια η ΕΕ και η Σεβέζο προβλέπει μέτρα μόνο εντός και όχι εκτός ορίων. Είναι σκανδαλώδες όπως ανέφεραν και οι Δήμαρχοι.
Ο μοναδικός μηχανισμός ανάταξης και αξιοποίησης των χαμένων ευκαιριών για την επιχειρηματικότητα, είναι το χωροταξικό σχέδιο από την Περιφέρεια, το οποίο καθορίζει τις χρήσεις γης, τις αλλαγές, αλλά και τις μελλοντικές δυνατότητες.
Αυτό είναι το ζητούμενο από το Περιφερειακό Χωροταξικό και την Ελληνική Νομοθεσία. Τα ευχολόγια από όσους δεν γνωρίζουν ή από όσους δεν θέλουν να το αναφέρουν … δεν παράγουν αποτέλεσμα.
Όλη η θεωρία για νέα … αχρείαστα κτίρια … καταρρίπτεται από μόνη της γιατί όλες οι πράξεις … ακόμη και οι ελάχιστες που γίνονται … αφορούν έτοιμα κενά κτίρια!