Σε 3 χρόνια φυλάκιση ο καθένας με αναστολή, με το ελαφρυντικό του πρότερου έντιμου βίου, καταδικάστηκαν από το Μονομελές Εφετείο Κακουργημάτων δύο πρώην συνεργάτες μηχανικοί και διαχειριστές ομόρρυθμης κατασκευαστικής εταιρείας, για την αποδοχή εικονικών τιμολογίων αξίας 341.530 ευρώ.
Οι εταιρείες από τις οποίες είχαν αποδεχτεί τα εικονικά τιμολόγια, το 2006 και το 2007, ναι μεν είχαν κάνει έναρξη στην Εφορία και ήταν φορολογικά υπαρκτές, αλλά ήταν συναλλακτικά ανύπαρκτες. Πέρα από την έκθεση και την έρευνα του ΣΔΟΕ, αλλά και από την κατάθεση του υπαλλήλου του στο δικαστήριο, δεν προέκυψε από πουθενά στη δικογραφία ή κατά την ακροαματική διαδικασία ότι απασχολούσαν και ασφάλιζαν προσωπικό, ότι υπήρχαν μηχανήματα έργων για να εκτελέσουν τις εργασίες ή κάποιες τραπεζικές κινήσεις λογαριασμών που θα έδειχναν ότι οι συναλλαγές έγιναν.
ΣΕ 6 ΧΡΟΝΙΑ ΚΑΘΕΙΡΞΗ
Σε μια παρόμοια υπόθεση ένας Καλαματιανός εργολάβος καταδικάστηκε από το Μονομελές Εφετείο Κακουργημάτων σε 6 χρόνια κάθειρξη χωρίς ελαφρυντικό, αλλά με την έφεση να έχει αναστέλλουσα δύναμη, με τον όρο της εμφάνισής του μια φορά το μήνα στο αστυνομικό τμήμα.
Στην περίπτωση αυτή ο κατηγορούμενος κρίθηκε ένοχος ότι αποδέχτηκε αλλά και εξέδωσε 35 εικονικά τιμολόγια (μέρος από αυτά που αποδέχτηκε ήταν και πλαστά), από τις αρχές Οκτωβρίου έως τα τέλη Δεκεμβρίου του 2008.
Ο κατηγορούμενος υποτίθεται ότι ανέλαβε και υλοποίησε ως υπεργολάβος 4 δημόσια έργα, που ωστόσο στο δικαστήριο δεν αποδείχτηκε ότι πράγματι κατασκεύασε, παρά τους ισχυρισμούς του για το αντίθετο. Οπως δεν αποδείχτηκε ότι ήταν συναλλακτικά υπαρκτές και οι 3 εταιρείες στις οποίες ο κατηγορούμενος εξέδωσε εικονικά τιμολόγια.
Η εισαγγελέας στην αγόρευσή της επεσήμανε μάλιστα ότι τα τιμολόγια επίτηδες δεν ξεπερνούσαν σε αξία τα 15.000 ευρώ, ώστε να μην υποχρεούνται να κάνουν τις πληρωμές μέσω τράπεζας, όπως προβλεπόταν τότε, καθώς οι συναλλαγές ήταν εικονικές. Και σε αυτή την περίπτωση όπως και στην προηγούμενη, η ανώνυμη κατασκευαστική εταιρεία που ο κατηγορούμενος επέμενε ότι είχε επισκεφτεί στην έδρα της στον Πειραιά, ναι μεν ήταν φορολογικά υπαρκτή, αλλά ανύπαρκτη συναλλακτικά, και όπως είχε καταθέσει και ο μάρτυρας του ΣΔΟΕ, τέτοιου είδους εταιρείες έκαναν έναρξη στην Εφορία μόνο για να πουλάνε εικονικά τιμολόγια.
