Του Γιώργου Κράλογλου
Σε “ομηρία” ο σημαντικός για την ευστάθεια του ηλεκτρικού συστήματος “Δυτικός Διάδρομος”, λέει η ΓΕΝΟΠ-ΔΕΗ. Και μπράβο στην ανοικτή της τοποθέτηση.
Η αστεία αυτή ιστορία έχει ιδιαίτερη σημασία γιατί “ακτινογραφεί” άλλη μια εικόνα της κανονικότητάς μας… Αρκεί να μην αρνηθούμε να κοιτάξουμε κατάματα την κατάντια που φέραμε στη χώρα και ως κοινωνικές ομάδες.
Ομάδες που (ηθελημένα ή όχι) σιγοντάρισαν την πολιτική και την αριστερή κομματική πολεμική, στη βιομηχανία, τις επενδύσεις, την ιδιωτική πρωτοβουλία και τις κρατικές υποδομές για προσέλκυση επενδύσεων.
Διαβάζω στην ιστοσελίδα της ΓΕΝΟΠ–ΔΕΗ, για την οπτική όχληση που έχουν προκαλέσει, στις μοναχές της Μονής Αγίων Θεοδώρων Καλαβρύτων, δυο πυλώνες της Γραμμής Μεταφοράς 400 kV (Δυτικός Διάδρομος) καθώς και για τις αντιδράσεις τους, που έχουν σαν αποτέλεσμα να φρακάρει όλο το έργο και το πρόγραμμα.
Πρόκειται για σημαντικότατο έργο του ΑΔΜΗΕ, απόλυτα κρίσιμο, για την ευστάθεια και την ομαλή λειτουργία του ηλεκτρικού συστήματος της χώρας μας. Ποιος νοιάζεται όμως…
Αποτέλεσμα (τονίζεται στην καταγγελία) είναι να παραμένουν ανενεργές επενδύσεις εκατομμυρίων ευρώ στην περιοχή της Πελοποννήσου. Και αυτό παρά το γεγονός ότι η κατασκευή του “Δυτικού Διαδρόμου” έγινε σύμφωνα με τη Μελέτη Περιβαλλοντικών Επιπτώσεων και την έγκριση του αρμόδιου Δασαρχείου (!!!)
Και πάμε στις συνέπειες, σύμφωνα με όσα καταγγέλλουν οι εργαζόμενοι της ΔΕΗ.
Πρώτον όσο η συγκεκριμένη Γραμμή Μεταφοράς βρίσκεται εκτός λειτουργίας το Δημόσιο χάνει έσοδα.
Δεύτερον σημαντικές είναι οι απώλειες αφενός για τη ΔΕΗ που λειτουργεί τη μονάδα Φ.Α. της Μεγαλόπολης σε χαμηλή ισχύ (και όχι στην πλήρη ισχύ των 850 MW) και αφετέρου για τις επενδύσεις Α.Π.Ε. που σχεδιάστηκαν και βρίσκονται σε “αναμονή”.
Τρίτο η συνεχιζόμενη ρευστότητα θέτει σε κίνδυνο και υπονομεύει διαρκώς (όσο καθυστερεί η ολοκλήρωση του Δυτικού Διαδρόμου) την εφαρμογή του target model στην εγχώρια αγορά ενέργειας.
Τέταρτο οι καθυστερήσεις προκαλούν αλυσιδωτές αντιδράσεις κι ένα κόστος σημαντικά δυσανάλογο από την υποτιθέμενη οπτική όχληση δύο πυλώνων που βρίσκονται σε απόσταση 470 μέτρων από την Ιερά Μονή. Όταν, σε όλο τον κόσμο τα δίκτυα Μεταφοράς δεν είναι… αόρατα!
Πέμπτο σε κάθε περίπτωση, η επιβάρυνση των καταναλωτών και η απώλεια εσόδων για το ελληνικό δημόσιο δεν μπορούν να αγνοηθούν.
Έκτο (σ.σ. προσέξτε το αυτό) εξαιτίας της επίμονης χρήσης ενδίκων μέσων από τις μοναχές ωφελούνται συγκεκριμένα συμφέροντα.
Και η (ορθότατη) δημόσια καταγγελία της ΓΕΝΟΠ ΔΕΗ καταλήγει “…κανείς δεν πρέπει να ξεχνά ότι τόσο στο Λεκανοπέδιο Μεγαλόπολης αλλά πολύ περισσότερο στη Δυτική Μακεδονία είχαμε αναγκαστικές απαλλοτριώσεις και μετεγκαταστάσεις ολόκληρων οικισμών και χιλιάδων κατοίκων για “λόγους δημοσίου συμφέροντος”. Και δεν είναι σχήμα λόγου ότι αρκετά χωριά “σβήστηκαν” από τον χάρτη!”
Επίκεντρο της “εκστρατείας”, από τις μοναχές της Μονής των Αγίων Θεοδώρων των Καλαβρύτων, είναι δύο πυλώνες της γραμμής μεταφοράς ρεύματος (σε απόσταση 470 μέτρων από το μοναστήρι), που τους κόβουν την θέα (!!!)
Και το αποτέλεσμα, “…εξαιτίας της επίμονης χρήσης ενδίκων μέσων από τις μοναχές να ωφελούνται συγκεκριμένα συμφέροντα (αναφέρει – ξεκάθαρα, στην ιστοσελίδα της, – η ΓΕΝΟΠ-ΔΕΗ).
Που βρίσκουν έδαφος για να καλλιεργούνται όλα αυτά για δεκαετίες στην Ελλάδα.
Στη γνωστή αρρυθμία λειτουργίας της δικαιοσύνης που (όπως καταγγέλλουν δεκάδες ξένοι και ντόπιοι επενδυτές εδώ και 40 χρόνια) έχει καταντήσει να είναι βασική τροχοπέδη των επενδύσεων.
Στο γνωστό “κόλπο”, παραπομπής στη δικαιοσύνη της οποιαδήποτε επένδυσης από “ενοικιαζόμενους διαμαρτυρόμενους κατοίκους της περιοχής”.
Γιατί έτσι και παραπέμψεις στη δικαιοσύνη επένδυση, η απόφαση για να παρθεί και να καθαρογραφεί… θέλει μια 10ετία τουλάχιστον. Και στα 10 χρόνια, ο αντίπαλός σου επενδυτής θα έχει βαρεθεί και θα φύγει από την Ελλάδα . Έχει συμβεί άλλωστε και με άλλες 150 περιπτώσεις, κατά τη μεταπολίτευση.
Σκεφτείτε τώρα εσείς τη λύση του αύριο στην οικονομία, αν χαθούν (μετά τις βιομηχανικές) και οι ενεργειακές επενδύσεις ή οι υποδομές για ενεργειακές και άλλες επενδύσεις (οι μόνες που ελπίζουμε, μετά την 30ετή αποεπένδυση). Σημειώστε δε πως στο ίδιο κουβάρι, τυλίχθηκε και η εκκρεμότητα της, αξεπέραστης, ανάγκης για χαμηλό ενεργειακό κόστος στην παραγωγή. Στην όποια παραγωγή. Ανάγκη που έχει αναγνωρίσει η κυβέρνηση και αναμένεται δείγμα γραφής. Γιατί η τακτοποίηση του θα συνδεθεί και με (πιθανή) νέα εκβιομηχάνιση της χώρας.