Σχόλιο του βουλευτή Ευβοίας και αναπλ. τομεάρχη Εσωτερικών του ΣΥΡΙΖΑ – Προοδευτική Συμμαχία, Μίλτου Χατζηγιαννάκη στη διαβούλευση του ΥΠΕΝ για την κατασκευή και λειτουργία 58 ανεμογεννητριών στο νησί της Σκύρου.
“Η απόπειρα κατασκευής θηριώδους αιολικού πάρκου 58 ανεμογεννητριών συνολικής ισχύος 300 MW στο Όρος Κόχυλας στο νότιο τμήμα της Σκύρου δεν είναι καινούργια. Πρόκειται για ένα σχέδιο που εδώ και πλέον μίας δεκαετίας έχει κατ’ επανάληψη απορριφθεί κάτω από τη σύσσωμη αντίδραση της τοπικής κοινωνίας και της αδιαμφισβήτητης επιστημονικής τεκμηρίωσης για τις σοβαρότατες περιβαλλοντικές του επιπτώσεις.
Η εν λόγω επένδυση παραβιάζει τις αρχές της κοινωνικά δίκαιης, δίχως αποκλεισμούς, ισόρροπης και αειφόρου ανάπτυξης, και καταπατά κατάφωρα την, ήδη νομολογιακά τεκμηριωμένη σύμφωνα με τις αποφάσεις του Δικαστηρίου της ΕΕ, φέρουσα ικανότητα που πρέπει να έχει ένας τόπος, σε ό,τι αφορά τις επενδύσεις που θα γίνουν σε αυτόν.
Είναι χαρακτηριστικό, ότι τόσο η ένταξη του έργου στις στρατηγικές επενδύσεις, όσο και η έγκριση της Μελέτης Περιβαλλοντικών Επιπτώσεων που το συνοδεύει επιχειρούνται ενώ εκκρεμεί από το Υπουργείο Ενέργειας και Περιβάλλοντος η έκδοση Προεδρικού Διατάγματος που θα καθορίζει τους όρους προστασίας της οικολογικής ακεραιότητας και βιοποικιλότητας της συγκεκριμένης περιοχής Natura. Σύμφωνα με την εκδοθείσα το 2017 Υπουργική Απόφαση και κυρίως το Σχέδιο Δράσης Βιοποικιλότητας της Σκύρου είναι πρόδηλο ότι κάποιες από τις περιοχές όπου προβλέπεται η εγκατάσταση του αιολικού πάρκου αποτελούν ήδη Περιοχές Απολύτου Προστασίας και είναι βέβαιο ότι θα χαρακτηριστούν ως τέτοιες και μέσω της αναμενόμενης
Ειδικής Περιβαλλοντικής Μελέτης και του Προεδρικού Διατάγματος για την περιοχή, καθώς δεν γίνεται να μεταβληθούν επί τα χείρω τα οριζόμενα στην Υπουργική Απόφαση αναφορικά με την περιβαλλοντική προστασία της περιοχής.
Αυτό ακριβώς ήταν το σκεπτικό στο οποίο βασίστηκε η υπ αρίθμ. 1690/2020 απόφαση του Συμβουλίου της Επικρατείας, που αξιολογώντας όχι μόνο τα τυπικά, αλλά και τα ουσιαστικά (περιβαλλοντικά) χαρακτηριστικά της ΥΑ αποφάσισε ότι η εγκατάσταση αιολικών σταθμών στο όρος Κόχυλας αποτελεί απειλή καταστροφής του μοναδικού φυσικού τοπίου. Όπως αυτολεξεί αναφέρεται, “[…] ορθώς θεσπίστηκε η απαγόρευση εγκατάστασης και λειτουργίας αιολικών σταθμών παραγωγής Αιολικής Ενέργειας με την υπ’αριθμ. 51979/21-12-2017 απόφαση του Αναπληρωτή Υπουργού Περιβάλλοντος και Ενέργειας Σ. Φάμελλου (Δ’2/23/1/2018), μέχρι την έκδοση Προεδρικού Διατάγματος που θα καθορίζει τους όρους προστασίας της περιοχής, της οικολογικής ακεραιότητας και βιοποικιλότητας της Σκύρου […]”.
Σημειώνεται επίσης ότι η Ελληνική Ορνιθολογική Εταιρεία με αναλυτικό της υπόμνημα στην παρούσα διαβούλευση τεκμηριώνει αναλυτικά τους επιστημονικούς και περιβαλλοντικούς λόγους, για τους οποίους το εν λόγω έργο δεν δύναται επ ́ ουδενί να λάβει αδειοδότηση, ενώ παράλληλα την κάθετη αντίδρασή τους έχουν εκφράσει με πρόσφατη κοινή ανακοίνωση δέκα συνολικά περιβαλλοντικές οργανώσεις.
Τέλος, αξίζει να επισημανθεί ότι το Όρος Κόχυλας περιλαμβάνεται στον κατάλογο των 48 Περιοχών Άνευ Δρόμων (ΠΑΔ), όπως αυτός προέκυψε από την ερευνητική εργασία του Πανεπιστημίου Ιωαννίνων, βάσει της οποίας εκδόθηκαν στις αρχές του έτους Υπουργικές Αποφάσεις προστασίας 6 ΠΑΔ (πρωτοβουλία του ΥΠΕΝ «Απάτητα Βουνά»). Θα αποτελεί πρωτοφανή πολιτική και λογική ανακολουθία, την ίδια ώρα που εκδίδονται ΥΑ για την προστασία 6 ΠΑΔ και ανακοινώνεται επίσημα ότι εξετάζεται η θεσμική θωράκιση και των επόμενων, να αδειοδοτεί το ίδιο το υπουργείο ένα έργο που θα καταστρέψει ολοκληρωτικά μία από τις ΠΑΔ.
Οι λόγοι για τους οποίους τον εν λόγω έργο έχει καταδικαστεί περιβαλλοντικά, νομικά, θεσμικά, ηθικά και πολιτικά ισχύουν και σήμερα απόλυτα. Ως εκ τούτου, τόσο η Μελέτη Περιβαλλοντικών Επιπτώσεων του έργου, όσο και η πρόταση του χαρακτηρισμού του ως στρατηγική επένδυση θα πρέπει να απορριφθούν.
Σε αντίθετη περίπτωση, είναι ηθικό καθήκον όλων των Σκυριανών να στραφούμε εκ νέου στη Δικαιοσύνη κατά των σχετικών αποφάσεων. Δεν πρόκειται να επιτρέψουμε να υλοποιηθούν εμφανώς παράνομα και αντιπεριβαλλοντικά σχέδια για τον τόπο μας, χωρίς τη θέλησή μας”.
