Τρεις μεγάλοι ευρωπαϊκοί όμιλοι ανακοίνωσαν τον τελευταίο καιρό την ακύρωση μεγαλεπήβολων σχεδίων για το υδρογόνο, σε μια κίνηση που αποτελεί πισωγύρισμα για τις πράσινες φιλοδοξίες της ΕΕ.
Η Κομισιόν έχει στηρίξει πολιτικά το υδρογόνο ώστε να πλαισιώσει και σταδιακά να αντικαταστήσει το φυσικό αέριο, προσφέροντας έτσι μια πιο καθαρή λύση για τις βιομηχανίες και τους καταναλωτές της ΕΕ.
Το καθαρό υδρογόνο παράγεται είτε από το φυσικό αέριο κατά τη δέσμευση των εκπομπών (μπλε υδρογόνο) είτε μέσω ανανεώσιμων πηγών ενέργειας (πράσινο υδρογόνο). Καθώς διαθέτει διαφορετικές ιδιότητες σε σύγκριση με το φυσικό αέριο, απαιτεί υποδομές όπως αγωγούς που να είναι σε θέση να το μεταφέρουν, εξ ου και η ανάγκη επενδύσεων πανευρωπαϊκά στο δίκτυο εκτός από την ίδια την παραγωγή.
Τον τελευταίο μήνα η Shell ανακοίνωσε ότι διακόπτει το έργο μπλε υδρογόνου της στη Νορβηγία με δυνατότητα παραγωγής 450.000 τόνων ετησίως διότι δεν «βγαίνει» οικονομικά. Όπως δήλωσε εκπρόσωπος της πετρελαϊκής, «σήμερα δεν υπάρχει αγορά και δεν υπάρχουν ενδείξεις ότι ωριμάζει».
Η συνέχεια ήρθε με τη νορβηγική Equinor που ακύρωσε το σχέδιο εξαγωγής μπλε υδρογόνου προς την Ευρώπη και πάλι λόγω του υψηλού κόστους. Ο όμιλος τόνισε ότι η ζήτηση και η προσφορά δεν δικαιολογούν επενδύσεις αυτού του είδους στην παρούσα φάση.
Το ίδιο έπραξε και ο διαχειριστής του νορβηγικού δικτύου φυσικού αερίου, Gassco, που φιλοδοξούσε να εξάγει υδρογόνο στη Γερμανία. Αρχικός στόχος ήταν η εξαγωγή έως 4 εκατ. τόνων ετησίως.
Με βάση τα παραπάνω, εκφράζεται μεγάλη αμφιβολία για τους ευρωπαϊκούς στόχους στο συγκεκριμένο τομέα. Βασικό «στοίχημα» στην περίπτωση του καθαρού υδρογόνου είναι ότι το κόστος του θα υποχωρήσει σταδιακά, όπως δηλαδή συνέβη στο παρελθόν με τα φωτοβολταϊκά, τα αιολικά και τις μπαταρίες.
Εντούτοις, δεν υπάρχει καμία σιγουριά ότι κάτι τέτοιο θα συμβεί και ότι οι οικονομίες κλίμακας μαζί με την ευρωπαϊκή στήριξη θα είναι αρκετές για να ρίξουν τις τιμές στα επίπεδα του «βρόμικού» υδρογόνου που παράγεται από ορυκτά καύσιμα.
Προς το παρόν ο κλάδος δείχνει να πιέζεται έντονα να κάνει τη δύσκολη αρχή, καθώς ακόμα και με δεδομένη την πολιτική στήριξη, τα έργα πρέπει να έχουν νόημα εμπορικά και οικονομικά, κάτι που δεν συμβαίνει.
