Για αιώνες, μύθοι και παραδόσεις μεταφέρονταν στόμα με στόμα από γενιά σε γενιά. Από τις πρώτες προσπάθειες προφορικής επικοινωνίας και συνεννόησης μέχρι την λαογραφία και τα λαϊκά δημιουργήματα, ο προφορικός λόγος αποτέλεσε για καιρό τον μοναδικό εκφραστή της ιστορίας, ικανοποιώντας την ανάγκη του ανθρώπου να μάθει το παρελθόν του.
O προσδιορισμός του όρου «προφορική ιστορία» προέκυψε πρόσφατα, μόλις στην δεκαετία του 1990, ως «οι μαγνητοφωνημένες ιστορικές πληροφορίες, που βασίζονται στην προσωπική γνώση του ομιλητή, η χρήση και η ερμηνεία των πληροφοριών αυτών ως επιστημονικό αντικείμενο» (Thompson 2002), ταυτίζοντας την προφορική ιστορία με τη γέννηση του μαγνητοφώνου, συσκευής απαραίτητης για την καταγραφή των μαρτυριών.