Η αποθήκευση με άντληση υδροηλεκτρικής ενέργειας είναι μια καλά εδραιωμένη μέθοδος αποθήκευσης ανανεώσιμων πηγών ενέργειας. Χρησιμοποιεί περίσσεια ηλεκτρικής ενέργειας, συχνά από αιολική ή ηλιακή ενέργεια, για να ανεβάσει to νερό ψηλά. Όταν η ζήτηση για ηλεκτρικό ρεύμα είναι υψηλή, το νερό απελευθερώνεται ξανά προς τα κάτω, παράγοντας ενέργεια μέσω στροβίλων, σύμφωνα μετο CleanTechnica.
Μια νέα προσέγγιση που ονομάζεται πυκνή υγρή άντληση υδροηλεκτρικής ενέργειας κάνει θραύση. Αυτή η μέθοδος χρησιμοποιεί ένα ειδικό υγρό, σημαντικά πιο πυκνό από το νερό, όπως ένα διάλυμα πλούσιο σε ορυκτά, για να αποθηκεύσει δυνητικά περισσότερη ενέργεια σε μικρότερες δεξαμενές.
Ενώ αυτή η ιδέα ακούγεται καινοτόμος, έχει πιθανά μειονεκτήματα.
Πρώτον, η αυξημένη πυκνότητα μπορεί να αντισταθμιστεί από μια σημαντική μείωση του ρυθμού ροής. Τα πυκνότερα υγρά μπορεί να είναι πολύ πιο παχύρευστα από το νερό, καθιστώντας πιο δύσκολη την άντλησή τους μέσω του συστήματος. Αυτό θα μπορούσε να μειώσει σημαντικά την ποσότητα ενέργειας που παράγεται, παρά την υψηλότερη δυναμική ενέργεια που αποθηκεύεται.
Δεύτερον, η εφαρμογή αυτής της τεχνολογίας μπορεί να είναι δαπανηρή. Πιθανότατα θα χρειαστούν ευρύτεροι σωλήνες και ισχυρότεροι στρόβιλοι για να χειριστούν το πυκνότερο υγρό, αυξάνοντας το κόστος κατασκευής.
Η παραδοσιακή άντληση υδροηλεκτρικής ενέργειας με νερό παραμένει μια καλά κατανοητή και οικονομικά αποδοτική λύση. Η εύρεση κατάλληλων τοποθεσιών με αρκετή μεταβολή υψομέτρου δεν είναι απαραίτητα ένα μεγάλο εμπόδιο.
Ενώ η πυκνή υγρή άντληση υδροηλεκτρικής ενέργειας προσφέρει μια ενδιαφέρουσα ιδέα, απαιτείται περαιτέρω έρευνα και ανάπτυξη για την αντιμετώπιση των προκλήσεων του ρυθμού ροής και του κόστους προτού μπορέσει να ανταγωνιστεί τις καθιερωμένες μεθόδους.
