Του Νίκου Βασιλάκη – Η παραγωγή υδρογόνου είναι υψηλής έντασης εκπομπών και συνεισφέρει 2,5% στις παγκόσμιες εκπομπές CO₂,eq ετησίως. Η παραγωγή υδρογόνου αποτελεί μια διαδικασία έντασης άνθρακα που εξακολουθεί να εξαρτάται σε μεγάλο βαθμό από ορυκτά καύσιμα, με πάνω από 55 Mt να προέρχονται από το φυσικό αέριο μέσω αναμόρφωσης του ατμού μεθανίου στην Βιομηχανική διαδικασία.
Το πράσινο υδρογόνο αναμένεται να παίξει βασικό ρόλο στην αποανθρακοποίηση της παραγωγής υδρογόνου, επειδή είναι χημικά πανομοιότυπο με το υδρογόνο, αλλά δεν παράγεται από ορυκτά καύσιμα. Ο κύριος τρόπος παραγωγής πράσινου υδρογόνου επί του παρόντος είναι μέσω της ηλεκτρόλυσης του νερού που τροφοδοτείται από ανανεώσιμη ηλεκτρική ενέργεια.
Ενώ οι προσπάθειες για την αύξηση της παραγωγής πράσινου υδρογόνου βρίσκονται σε εξέλιξη, η τεχνολογία ηλεκτρόλυσης παραμένει πολύ δαπανηρή για να κλιμακωθεί αποτελεσματικά.
Όλη η προσπάθεια αποανθρακοποίησης και πράσινης μετάβασης συνεπώς εστιάζεται στην Ανάπτυξη της Βιομηχανίας ηλεκτρόλυσης , ώστε να μπορεί να παραχθεί επαρκές πράσινο Υδρογόνο, ώστε να καλύψει τις Ενεργειακές απαιτήσεις του κόσμου, απαιτήσεις τεράστιες οι οποίες και μετά την COP30 διαφαίνονται ότι θα παραμείνουν να εξαρτώνται από τα Ορυκτά καύσιμα για αρκετές δεκαετίες, παρά την πρόθεση του Δυτικού κόσμου να απεξαρτηθεί.
Όλα αυτά σε συνδυασμό με τις πολιτικό-οικονομικές εξελίξεις σήμερα, έρχονται να εντείνουν τον προβληματισμό για την περαιτέρω ανάπτυξη της Αγοράς Υδρογόνου, από ανανεώσιμες πηγές ( ΑΠΕ, και πυρηνική ενέργεια προσφάτως σύμφωνα με την Ευρωπαϊκή Ένωση).
Μία πρόσφατη έρευνα για τον κύκλο ζωής των τεχνολογιών ηλεκτρόλυσης κατέδειξε το γεγονός μη άμεσης εμπορικής ανάπτυξης στο βαθμό που απαιτείται για τον στόχο απανθρακοποίησης το 2055.
Η μελέτη καταλήγει στην άμεση εξάρτηση από κρίσιμες Α ύλες, σε τέτοιο βαθμό, που Χώρες καθιστούνται παίκτες κύριοι για την απανθρακοποίηση αφού ελέγχουν τα κοιτάσματα κρίσιμων Α υλών, συνεπώς η ανάγκη για απεξάρτηση από τα ορυκτά η οποία προήλθε για την Ευρώπη κυρίως μετά από γεωπολιτικές εξελίξεις, και όχι για κλιματικούς λόγους όπως διατείνονται οι υπεύθυνοι χάραξης πολιτικών, θα δημιουργήσει νέα εξάρτηση, για ενεργειακή αυτονομία και ανάπτυξη, βιώσιμη.
Το υδρογόνο έχει τη δυνατότητα να παίξει ένα σημαντικό ρόλο προς την επίτευξη της κλιματικής αποτροπής και στη μηδενική μετάβαση ρύπων, αλλά πολλά κενά του παζλ ανάπτυξης και δημιουργίας αλυσίδας αξίας μένει να συμπληρωθούν.
Αν αυτό δεν γίνει άμεσα, τότε απλά επενδύουμε στο άγνωστο.
*Ο Νίκος Βασιλάκηας είναι MSE Msc Μηχανικός Υλικών, Πρόεδρος Επιτροπής Βιομηχανίας & Παραγωγικής Ανασυγκρότησης ΤΕΕ/ΤΑΚ, Σύμβουλος Βιομηχανικής Κυκλικής Ανάπτυξης -ESG-CΟx-RnD & Διαχείρισης Έργων, Μέλος ΔΣ Ο.Α.Κ ΑΕ και Μέλος Ελληνικής Εταιρείας Διαχείρισης Στερεών Αποβλήτων.
ΠΗΓΗ: cretaone.gr
