Η φράση που μας στιγμάτισε από τον Μάρτιο είναι σίγουρα ότι “τα πράγματα είναι σοβαρά”… Εγώ θα προσθέσω ότι… “τα πράγματα είναι απελπιστικά”…
Ότι και να πούμε πλέον, ότι και να επισημάνουμε οι εξελίξεις από την πανδημία μας προλαβαίνουν…
Εξελίξεις που ήρθαν για να μείνουν, που θα μας καθοδηγούν, που θα κάνουμε τα σχέδια μας με βάση πάντα αυτές…
Όχι δεν έχουμε άλλη επιλογή και πρέπει να τις αποδεχτούμε και να τις ακολουθήσουμε, έχουμε όμως την δυνατότητα στο πλαίσιο της Δημοκρατίας που ζούμε όσο και αν μερικές φορές η Κυβέρνηση το ξεχνά να επισημάνουμε τις ελλείψεις, την αδικία και να ζητάμε μέτρα για την επιβίωση μας.
Μία επιβίωση που πλέον είναι δύσκολη, ακόμα και στον κλάδο μας.. “Ναι αυτόν τον επιστημονικό κλάδο όπως τον λένε και όπως τον σπουδάσαμε…”, βλέπουμε ότι δεν μπορούμε να πέτυχουμε να κοιτάμε με αισιοδοξία το μέλλον.
Είμαστε αυτοί που στηρίξαμε την κατάσταση στα δύσκολα
Είμαστε αυτοί που “μας κορόιδεψαν με ένα σκοιλ ελλικίκου”
Είμαστε αυτοί που μας “έταξαν” 800 ευρώ και πήραμε 600
Είμαστε αυτοί που μπήκαμε σε διαβουλεύσεις για ένα καλύτερο μέλλον για την Ελλάδα (βλ. Χωροταξικό – Πολεοδομικό) και δεν εισακουσθήκαμε
Είμαστε αυτοί που “μας χόρεψαν σε ένα γαϊτανάκι” μεταρρυθμίσεων που έγινε πρόχειρα και όμως το ακολουθήσαμε
Είμαστε αυτοί που μέχρι την τελευταία στιγμή ζητούσαμε τον αυτονόητο χρόνο
Σε όλα οσα ανάφερα παραπάνω όχι απλά δεν εισακουστήκαμε αλλά είχαμε πάντα ανακοινώσεις με αυταρχικό και απειλητικό ύφος από τον Υπουργό Κ. Χατζηδάκη και με χαρακτηρισμούς που μείωναν την προσωπικότητα μας ως επιστήμονες αλλά και ως άνθρωποι.
Τώρα είμαστε εδώ λίγο πριν τελειώσει το 2020 που θέλουμε να ξεχάσουμε και κοιτάμε μπροστά… και βλέπουμε έναν φόβο για την πανδημία, πρόσωπα που κρύφτηκαν πίσω απο μάσκες (αν και για κάποιους δεν είναι πρωτόγνωρο είχαν μάθει με μάσκες οι οποίες πέφτουν…), χρέη να τρέχουν, πολίτες να ανησυχούν για την πορεία, μέτρα που θυμίζουν άλλες εποχές…
Αλήθεια έχουμε μήπως αναρωτηθεί γιατί μπήκαμε στην δεύτερη καραντίνα;
Σύμφωνα με τους ειδικούς κρίθηκε αναγκαίο γιατί η κατάσταση είναι σοβαρή, τα κρούσματα αυξάνονται, το ίδιο και οι θάνατοι και χρειαζόταν άμεσα να γίνει κάτι … και συμφωνούμε με τους ειδικούς…
Δεν συμφωνούμε όμως με τον τρόπο που η Κυβέρνηση χειρίστηκε την κατάσταση, και όχι δεν συμφωνώ ότι δεν γνώριζε…
Φυσικά και γνώριζε όταν άνοιξε τα σύνορα και τις πτήσεις για να κινηθεί ο τουρισμός, φυσικά και γνώριζε ότι το φθινόπωρο με την επιστροφή των πολιτών στα μέρη τους θα υπήρχε αύξηση των κρουσμάτων, φυσικά και όταν άνοιξε τα σχολεία τα κρούσματα θα υπήρχαν, όταν “χαλάρωσε” την τηλεργασία… Τα ήξερε από τον περασμένο Φεβρουάριο όταν ακόμα ήμασταν στην αρχή.
Και για να τα αναλύσω λίγο…
Αρχικά για τον τουρισμό φάνηκε η προχειρότητα για το γεγονός ότι Ευρωπαϊκές πόλεις έκλεισαν πρώτες τα σύνορα με περιοχές της Ελλάδας που είχαν αύξηση κρουσμάτων όταν εμείς εδώ δεν είχαμε κάνει τίποτε….
Θα μου πει κανείς να κλείναμε τα σύνορα και να μην δεχόμασταν τουρίστες? Όχι βέβαια γιατί η Ελλάδα έχει την μεγαλύτερη βιομηχανία Τουρισμού στην Ευρώπη αλλά με σχέδιο, οργάνωση και μέτρα (τα είχαμε πει από το πρώτο κύμα της πανδημίας και τα ζητούσαν οι Τουριστικοί πράκτορες και οι ξενοδόχοι αλλά το Υπουργείο κώφευε)
Έγιναν ολόκληρες εισηγήσεις για το άνοιγμα των σχολείων, αλλά το αρμόδιο Υπουργείο Παιδείας εστίασε στις μάσκες (που τελικά ήρθαν ακατάλληλες για τα παιδιά) και στα παγουρίνο τα οποία θα σταματούσαν την εξάπλωση του ιού… Και ήρθαμε σήμερα να μάθουμε ότι είναι αυξημένη εξάπλωση του ιού τις βραδινές ώρες (μετά τις 12μμ και έως τις 6,00πμ και από την προηγούμενη εβδομάδα από σήμερα από τις 9,00μμ και έως τις 6,00πμ).
Τώρα για τις υπηρεσίες και για την τηλεργασία τι να πω; Οι Δημόσιες υπηρεσίες που εφαρμόζουν το μέτρο του 50% εργασίας πραγματικά κανείς αναρωτιέται πώς αυτό το 50% αναπληρώνεται και πώς το υπόλοιπο 50% αποδίδει…και εμείς που το ζούμε ακόμα στο πετσί μας, αφού καλούμαστε να είμαστε ο συνδετήριος κρίκος μεταξύ πολιτών και Δημοσίου.
Είδαμε πριν μια εβδομάδα το ΥΠΕΝ να λέει πως ναι μεν θα δοθεί παράταση για τα δικαιολογητικά αλλά όσοι δεν προλάβουν «με ευθύνη του ΤΕΕ θα κλειδώνονται όλοι οι λογαριασμοί των μηχανικών που θα έχουν εκκρεμότητες στο σύστημα».
Δεν είναι η πρώτη φορά που η Κυβέρνηση «μαλώνει» τους μηχανικούς. Το είδαμε με τις τότε δηλώσεις των Υπουργών για τις παρατάσεις αυθαιρέτων με το «γαϊτανάκι» να ξεχειλίζει το ποτήρι.
Με απειλές δεν λύνονται τα ζητήματα, ούτε με “αυταρχικά μέτρα γενιάς του 67”, λύνονται με συζήτηση, διάλογο και συνεννόηση με τους ανθρώπους που πάντα στήριζαν και θα συνεχίσουν να το κάνουν τις μεταρρυθμίσεις για ένα καλύτερο μέλλον και για μία αναβάθμιση της ποιότητας ζωής μας, αλλά κυρίως για τα παιδιά μας που έχασαν την αυτοπεποίθηση τους και που αναγκάζονται να κρυφτούν πίσω από την… μάσκα της αδιαφορίας των υπευθύνων..
Νικολάος Κορακιανίτης. Πολιτικός Μηχανικος. Laisergo.gr.