Η φράση “δύσκολο να μειωθούν” έχει γίνει μια βολική ασπίδα για τις βιομηχανίες που αγωνίζονται να μειώσουν τις εκπομπές αερίων του θερμοκηπίου. Τομείς όπως ο χάλυβας, το τσιμέντο και η αεροπορία χαρακτηρίζονται συχνά ως τέτοιοι, υπονοώντας ένα ανυπέρβλητο τεχνολογικό ή οικονομικό εμπόδιο για την απαλλαγή από τις ανθρακούχες εκπομπές. Ωστόσο, ο χαρακτηρισμός αυτός είναι όλο και πιο παραπλανητικός και αντιπαραγωγικός για την αντιμετώπιση της κλιματικής κρίσης, όπως αναφέρει το Bloomberg.
Ενώ είναι αναμφισβήτητο ότι η απαλλαγή από τον άνθρακα σε αυτές τις βιομηχανίες παρουσιάζει σημαντικές προκλήσεις, δεν είναι καθόλου αδύνατη. Οι τεχνολογικές εξελίξεις σε τομείς όπως η δέσμευση του άνθρακα και οι διεργασίες που τροφοδοτούνται από ανανεώσιμες πηγές ενέργειας σημειώνουν ταχεία πρόοδο. Επιπλέον, το οικονομικό επιχείρημα συχνά παραβλέπει το μακροπρόθεσμο κόστος της αδράνειας, συμπεριλαμβανομένων των καταστροφικών επιπτώσεων της κλιματικής αλλαγής.
Η πραγματικότητα είναι ότι πολλές βιομηχανίες έχουν ήδη αγκαλιάσει τους στόχους καθαρού μηδενισμού, καταδεικνύοντας μια αυξανόμενη αναγνώριση ότι η απαλλαγή από τον άνθρακα είναι αναπόφευκτη. Η πρόκληση δεν έγκειται στην απουσία λύσεων, αλλά στην ταχύτητα και την κλίμακα με την οποία αυτές εφαρμόζονται. Για να επιταχυνθεί αυτή η μετάβαση, οι φορείς χάραξης πολιτικής, οι επενδυτές και οι ηγέτες της βιομηχανίας πρέπει να συνεργαστούν για να υποστηρίξουν την έρευνα, την ανάπτυξη και την εφαρμογή καθαρών τεχνολογιών.
Εν τέλει, η έννοια των “δύσκολα καταργήσιμων” βιομηχανιών καθίσταται μια ξεπερασμένη έννοια. Καθώς ο κόσμος προσπαθεί να επιτύχει ένα καθαρό μηδενικό μέλλον, η εστίαση πρέπει να μετατοπιστεί από τον εντοπισμό των προκλήσεων στην εφαρμογή λύσεων.
