Είναι πολύ δύσκολο να αποδεχθείς και να συνηθίσεις αυτό το τεράστιο πρόβλημα. Πλέον στην Αθήνα δεν υπάρχουν δρόμοι, όλοι είναι σαν ένα απέραντο parking και οι πολίτες χάνουν ατελείωτες ώρες από την ζωή τους στάσιμοι μέσα σε ένα αυτοίνητο.
“Προτιμώ να κλαίω σε μια Rolls-Royce παρά να είμαι ευτυχισμένη σε ένα ποδήλατο”. Αυτή είναι μια φράση που συνήθως αποδίδεται στην Patrizia Reggiani (η “Lady Gucci”) και ίσως είναι η πιο αντιπροσωπευτική για να αναλύσουμε αυτό που ζουν οι Αθηναίοι που μετακινούνται με αυτοκίνητο -η πιο σωστά που ΔΕΝ μετακινούνται αφού υπάρχουν σε ένα μόνιμο μποτιλιάτιρισμα.
Η κίνηση στην Αθήνα πλέον είναι δυσβάσταχτη. Και όπως φαίνεται αυτό που είπε η Reggiani δεν ισχύει. Καθόλου μάλιστα. Δείτε τι αναφέρει το thetoc.gr για την 27η Νοεμβρίου 2025: “Ακόμα μία πολύ δύσκολη μέρα η σημερινή για τους οδηγούς στο Λεκανοπέδιο της Αττικής, με την κίνηση να είναι εξαιρετικά αυξημένη σε μεγάλο τμήμα της Αθήνας.
Τρομακτικό είναι το πρόβλημα από το πρωί στον Κηφισό, με τις εικόνες να δείχνουν το μεγάλο μποτιλιάρισμα στο ρεύμα προς Λαμία που ξεκινά από το Φάληρο και φτάνει έως τη Μεταμόρφωση.
Μεγάλες καθυστερήσεις παρατηρούνται ταυτόχρονα, μεταξύ άλλων, σε Μεσογείων, Κηφισίας, Σταδίου, Πανεπιστημίου, Αλεξάνδρας, Πειραιώς, Αρδηττού, Βασιλέως Κωνσταντίνου, Βασιλίσσης Σοφίας, Υμηττού καθώς και σε σημεία της Βουλιαγμένης και της λεωφόρου Καρέα”.
Πόσο εύκολο να συνηθίσεις ότι θα χάνεις τόσες ώρες από την ζωή σου καθηλωμένος μέσα σε ένα αυτοκίνητο -όποιο και αν είναι αυτό. Πιστέψτε μας. Λόγω δουλειάς έχουμε την τύχη να οδηγούμε πολλά και καλά -έως καταπληκτικά- αυτοκίνητα και πάλι δεν συνηθίζουμε με τίποτα αυτό το χάσιμο χρόνου.
Παρότι μπορούμε να ασχολούμαστε με το να μάθουμε το λειτουργικό του κάθε μοντέλου και να ψαχουλεύουμε λεπτομέρειες και σημεία της καμπίνας από επαγγελματικό ενδιαφέρον, το αίσθημα ματαιότητας δεν μπορούμε να το νικήσουμε.
Κάνενας δεν μπορεί. Υπάρχουν ένα σωρό υπέροχοι και πολύ πιο ουσιαστικοί λόγοι να πάρετε ένα καινούργιο αυτοκίνητο -και στο topgeargreece.gr προσπαθούμε κάθε μέρα να σας τους δείξουμε- αλλά μην νομίζετε ότι με το καινούργιο αυτοκίνητο θα ανεχτείτε τέτοιο βαθμό ματαιότητας.
Ίσως για κάποιο διάστημα να μασκαρέψετε αυτήν την απόγνωση αλλά μετά θα νιώθετε ακριβώς το ίδιο. Η Reggiani είχε τεράστιο άδικο. Μήπως οι κάτοχοι νεότερων, καλύτερων και ακριβότερων αυτοκινήτων έχουν λιγότερα νεύρα όταν βλέπουν μπροστά τους ένα “ποτάμι” από ακινητοποιημένα οχήματα; Όχι.
Η Αθήνα δεν σηκώνει άλλα αυτοκίνητα. Δείτε τα επίσημα νούμερα και θα καταλάβετε ότι δεν υπάρχει σωτηρία. Στην Αττική κυκλοφορούν: 3.399.740 επιβατικά αυτοκίνητα, 325.880 φορτηγά, 12.344 λεωφορεία και 811.836 μοτοσυκλέτες. Σύνολο 4,55 εκατομμύρια οχήματα.
Σίγουρα με μερικά απλά νούμερα λύνονται πολλές απορίες αλλά δεν λύνεται το πρόβλημα και ούτε πρόκειται. Έχουμε κουραστεί να λέμε ότι δεν έχουμε σοβαρά MMM. Δεν έχουμε, αυτή είναι η αλήθεια και όσο δεν έχουμε τόσο θα χάνουμε πάνω 111 ώρες τον χρόνο στο δρόμο. Τόσο θα αυξάνονται τα Ψ προβλήματα, τόσο θα κινδυνεύουμε να χάσουμε τον ενθουσιασμό μας για τα αυτοκίνητα.
Και αυτό είναι κάτι που δεν θέλουμε να συμβεί -για λόγους πάθους και αγοράς. Το αυτοκίνητο -μαζί με άλλα πράγματα- άλλαξε την πορεία της ανθρωπότητας τον 20ο αιώνα και συνεχίζει να το κάνει με την επανάσταση της ηλεκτροκίνησης και των SDV (Software Defined Vehicles). Τρέμουμε την στιγμή που το αυτοκίνητο θα ταυτίζεται με το μποτιλιάρισμα. Τότε είναι που οριστικά θα χαθεί το παιχνίδι καθώς το ανθρώπινο μυαλό δεν θέλει πολύ για να κολλήσει σε ένα αίσθημα.
Δεν είναι τυχαίο που όλο και περισσότερες φίρμες δείχνουν ένα αυτόνομο μέλλον αυτοκίνησης χωρίς τιμόνι και με καμπίνες-σαλόνια. Δυστυχώς αυτό δείχνει ότι αποδεχόμαστε την μοίρα μας. Μπορεί να είναι μια υπέροχη ιδέα αλλά ο χαμένος χρόνος δεν αλλάζει και ένα αυτοκίνητο όσο τέλειο και να είναι, ό,τι παροχές και να έχει (π.χ. καθίσματα με μασάζ) σε περιορίζει σε έναν μικρό χώρο. Ο άνθρωπος δεν είναι φτιαγμένος για να ζει έτσι.
Στο αυτοκίνητο δεν μπορείς να μαγειρέψεις, να γυμναστείς, να κάνεις ένα μπάνιο. Ναι, μπορείς να διαβάσεις, να δεις μια ταινία ή μια σειρά και να κάνεις μια συζήτηση. Όμως όλα αυτά σημαίνουν καθήλωση και στους σύγχρονους ανθρώπους λείπει η κίνηση και πολύ λιγότερο οι ταινίες ή το διαβάσμα.
Μοιάζει λίγο τρομακτικό να καταντήσουμε σαν τους ανθρώπους στην φοβερή και προφητική animation ταινία Wall-e της Pixar.
