«Πριν ξεκινήσουμε να σχεδιάζουμε πρέπει να ξέρουμε που θέλουμε να πάμε, αυτή είναι και η ουσία κάθε σχεδίου. Εμείς λέμε πως θέλουμε Τουρισμό, κότερα, ιστιοφόρα, κρουαζιέρα… Θέλουμε όμως δίπλα σ΄ αυτά να βάλουμε βαπόρια να ξεφορτώνουν οικοδομικά υλικά, βενζίνες και ζωοτροφές. Γίνεται; Εγώ πιστεύω πως όχι. Όπως και να ΄χει, πριν ξεκινήσουμε ας αποφασίσουμε τι θέλουμε…» (Κ.Ε. 3/10/2020). Στα είκοσι περίπου χρόνια που η φιλόξενη ετούτη γωνιά φιλοξενεί τις (συχνά αιρετικές) απόψεις μου, συχνές είναι οι αναφορές για την αταίριαστη Εμπορική Χρήση με το λιμάνι Κρουαζιέρας & Αναψυχής που ταιριάζει στο κέντρο μιας τουριστικής Μεσαιωνικής Παλιάς Πόλης. Οι αναφορές μου αυτές στηρίζονταν σε δύο παράγοντες: τη διαίσθηση και τη λογική. Τώρα, οι αρμόδιοι επιστημονικοί φορείς της πολιτείας μας παίρνουν θέση.
«Εικόνα μετριότητας στα όρια της παρακμής» χαρακτηρίζει την σημερινή κατάσταση το τοπικό τμήμα του ΤΕΕ και ζητά την «αξιοποίηση του υφιστάμενου λιμένα Ρεθύμνου και την ανάδειξής του σε εργαλείο με προστιθέμενη αξία για τον τόπο». Η βασική παρατήρηση του ΤΕΕ αφορά τι άλλο; την προβληματική, πλάι πλάι συνύπαρξη αναψυχής και εμπορικών χρήσεων. Διατηρεί βέβαια την διακινούμενη άποψη περί μεταφοράς των εμπορικών χρήσεων σε νέο λιμένα, ο οποίος δεν έχει χωροθετηθεί, αλλά σε κάθε περίπτωση ο προτεινόμενος σχεδιασμός «δημιουργεί περιττά κατασκευαστικά κόστη και αφετέρου δεν είναι και η ενδεδειγμένη από λειτουργικής άποψης λόγω γειτνίασης με τους χώρους κρουαζιέρας». Διαφωνία υπάρχει και στα προτεινόμενα κτίσματα διοικητικών, εμπορικών και αποθηκευτικών χρήσεων, αλλά και στον σχεδιαζόμενο χώρο στάθμευσης. Ζητά επίσης τον σαφή προσδιορισμό των επισκέψιμων από τους απλούς πολίτες χώρων.
Ο Σύλλογος Πολιτικών Μηχανικών με τη σειρά του αφού αναφέρει τις σχεδιαζόμενες δραστηριότητες, θεωρεί ότι «Είναι σαφές, µε µία απλή και µόνο µατιά, ότι δεν υπάρχει ο απαιτούμενος χώρος για τη χωροθέτηση όλων των δραστηριοτήτων που µελετούνται και χώρος ασφαλών ελιγµών όλων αυτών των ειδών σκαφών στον λιµένα». Με αντίστοιχο σκεπτικό συμπεραίνει ότι το Master Plan που παρουσιάστηκε είναι «ανεπαρκώς µελετηµένο και µε την τεράστια περιβαλλοντική αλλοίωση που προϋποθέτει, δημιουργεί απαράδεκτες αισθητικές, λειτουργικές και οικονομικές συνθήκες για το Ρέθυμνο».
Όλα αυτά πιστεύω θα αναλυθούν στη διαβούλευση, που πιστεύω να ακολουθήσει, η ουσία της υπόθεσης βρίσκεται αλλού: Στην πολύ απλή ερώτηση «Ποιος θα πληρώσει το έργο;». Θα προσπαθήσουμε να το εντάξουμε σε κάποιο ευρωπαϊκό πρόγραμμα; Θα το φτιάξουμε με εθνικούς πόρους; Θα το προχωρήσουμε με σύμπραξη του ιδιωτικού με τον δημόσιο τομέα; Προσέξτε, μιλάμε για κατασκευή ενός πανάκριβου έργου σε μια πολύ ανταγωνιστική δραστηριότητα στην οποία δεν υπάρχει η παραμικρή εμπειρία. Σα να χτίζει ο Δήμος Ρεθέμνους, επειδή έχει ένα καλό οικόπεδο, πεντάστερο ξενοδοχείο. Τελικά καλό το master plan, ας κάνουν κι έναν κόπο να φτιάξουν κι ένα φωτορεαλιστικό, έτσι να το βλέπουμε και να καμαρώνουμε. Και βλέπουμε…