Έχοντας κλείσει πάνω από τριάντα χρόνια ως ένα από τα κορυφαία και πιο δημιουργικά αρχιτεκτονικά γραφεία αιχμής της Ελλάδας, ποιες νέες προκλήσεις έθεσε για εσάς το μεγάλης κλίμακας σύνθετο έργο για λογαριασμό της ELPEN Α.Ε.;
Πέρα από την κύρια λειτουργία του ως ερευνητικού κέντρου, που ήδη αποτελεί πρόκληση, στο συγκεκριμένο έργο μας απασχόλησε η μείξη των λειτουργιών, καθώς εισάγει μια διαφορετική αντίληψη ως προς την προγραμματική ποικιλία, αφενός των ενοτήτων του ερευνητικού και εκπαιδευτικού, που είθισται να συνυπάρχουν, αφετέρου του συνεδριακού, και ειδικότερα του αθλητικού, που δεν θα περίμενε κάποιος να τα συναντήσει στη συγκεκριμένη τυπολογία. Έτσι, μας δόθηκε η ευκαιρία να σχεδιάσουμε ένα συγκρότημα λειτουργικά σύμμεικτο, όπου η χωρική εμπειρία ολοκληρώνεται μέσα από την πολυεπίπεδη διαδραστική σχέση που αναπτύσσουν οι επί μέρους λειτουργίες μεταξύ τους αλλά και οι χρήστες με αυτές, είτε την ώρα της δουλειάς τους είτε παρακολουθώντας μια πολιτιστική εκδήλωση, έναν ποδοσφαιρικό αγώνα ή πίνοντας απλώς ένα φλιτζάνι καφέ.
— Γιατί πιστεύετε ότι ξεχωρίζει το έργο αυτό και ποιες καινοτομίες εισάγει στην εγχώρια αρχιτεκτονική σκηνή;
Πρόκειται για μια σχεδιαστική προσέγγιση που επιχειρεί να υπερβεί την καθιερωμένη αντιμετώπιση του «τυπικού κτιριολογικού αντικειμένου» –αν ο όρος αυτός μπορεί να θεωρηθεί δόκιμος–, διαπραγματευόμενη τη θεμελιώδη έννοια της εξέλιξης, αλλά και εκείνη της ευελιξίας. Στις μέρες μας ανακύπτει στην αρχιτεκτονική ένα ζήτημα μετάβασης από το σημερινό στάτους, όπου το κτίριο λειτουργεί με συμβατικά δεδομένα, σε ένα μελλοντικό, που θα λειτουργεί βάσει αγνώστων σ’ εμάς παραμέτρων, λόγω της ραγδαίας εξέλιξης της επιστήμης και της τεχνολογίας αλλά και των εκάστοτε κοινωνικοπολιτικών συνθηκών. Όλα αυτά προσφέρουν γόνιμο πεδίο για να σκεφτούμε ότι βαδίζουμε προς μια αρχιτεκτονική με την οποία δεν έχουμε έρθει ακόμη αντιμέτωποι. Το Project X δίνει ακριβώς την ευκαιρία, και λόγω της προγραμματικής συνθετότητας που έχει, να διερευνηθούν πιθανές σχέσεις που εισάγονται στην αρχιτεκτονική σκέψη και έκφραση από άλλα, πιο ελαστικά χωρικά συστήματα οργάνωσης.
Για μας, η αρχιτεκτονική δεν είναι μόνο μορφή, ή μόνο λειτουργία, ή μόνο ύλη, ούτε βέβαια μόδα. Πιστεύουμε ότι η αρχιτεκτονική σκέψη μπορεί να σκηνογραφήσει χωρικά βιώματα που συμπυκνώνουν μέσα τους βαθύτερες προθέσεις με μεγάλη δύναμη, διευρύνοντας τα όρια, πέρα από την υλική υπόσταση του κτιρίου, ανάμεσα στο νοηματικό στοιχείο και το υλικό, το οργανωμένο και το φαντασιακό, το τεχνητό και το φυσικό, ωθώντας τα πάντοτε προς νέους δρόμους.
— Ποια είναι όμως, τελικά, τα έργα που πραγματικά αγαπάτε περισσότερο μετά από τρεις δεκαετίες;
Δεν μπορώ να ξεχωρίσω εύκολα κάποια… Ίσως το Μουσείο Φυσικής Ιστορίας στη Σάμο, το νηπιαγωγείο της Γερμανικής Σχολής στην Αθήνα και, από τα πιο τελευταία, το Glade House και το The Wave.
