Δύο από τα πιο ιστορικά κτίρια της Πάτρας, το εμβληματικό δημοτικό θέατρο «Απόλλων», που δεσπόζει στην «καρδιά» της πόλης από το 1872, και το παλαιό δημοτικό νοσοκομείο, που στέκει κάτω από τα επιβλητικά τείχη του κάστρου, στην άνω πόλη, από το 1871, θα συνεχίσουν να «προσφέρουν» στην πόλη μετά τις εργασίες που θα γίνουν για την αποκατάσταση και την επαναλειτουργία τους.
Το δημοτικό θέατρο, το οποίο κατασκευάστηκε το 1872 σε σχέδια του Γερμανού αρχιτέκτονα, Ερνέστου Τσίλλερ και είναι μικρογραφία της Σκάλας του Μιλάνου, «πληγώθηκε» από τον ισχυρό σεισμό που σημειώθηκε τον Ιούνιο του 2008, ενώ έπειτα από τις σημειακές παρεμβάσεις που έγιναν για την αποκατάσταση των βλαβών του κτιρίου περιορίστηκε η χρήση του.
Πρόσφατα, το δημοτικό συμβούλιο ενέκρινε ομόφωνα, τη σύναψη προγραμματικής σύμβασης πολιτισμικής ανάπτυξης μεταξύ του Δήμου Πατρέων, του υπουργείου Πολιτισμού και της Περιφέρειας Δυτικής Ελλάδας, για την αποκατάσταση του θεάτρου και τη λειτουργική επανάχρησή του.
Σύμφωνα με τον αντιδήμαρχο αρχιτεκτονικού έργου, Χρήστο Κορδά, «σκοπός του έργου είναι η αποκατάσταση και η επαναλειτουργία του θεάτρου “Απόλλων”, επιφάνειας περίπου 2.133 τ.μ., κυρίως ως ενεργή θεατρική σκηνή της πόλης και δευτερευόντως ως χώρος συναυλιών ή μουσική σκηνή».
Οι επεμβάσεις αυτές, σύμφωνα με τον αντιδήμαρχο, «θα πραγματοποιηθούν με γνώμονα τον σεβασμό στην ιδιαίτερη αρχιτεκτονική φυσιογνωμία του θεάτρου, το οποίο έχει χαρακτηριστεί μνημείο που προστατεύεται από τις διατάξεις του νόμου για την προστασία της πολιτιστικής κληρονομιάς».
Στην προγραμματική σύμβαση αναφέρεται ότι το έργο χρηματοδοτείται με το ενδεικτικό ποσό των 12.791.126,71 ευρώ από το επιχειρησιακό πρόγραμμα «Δυτική Ελλάδα 2014-2020».
Να σημειωθεί ότι το δημοτικό θέατρο «Απόλλων» διαθέτει αίθουσα, σκηνή, τρία επίπεδα θεωρείων, υπερώο, πλούσιο ζωγραφικό διάκοσμο, χώρους υποδοχής κοινού και χώρους υποστήριξης.
Εκτός όμως από το δημοτικό θέατρο, σημαντικές εργασίες αξιοποίησης πρόκειται να γίνουν και στο παλαιό δημοτικό νοσοκομείο, που θεμελιώθηκε το 1857 από τον βασιλιά Οθωνα και κατασκευάστηκε σε σχέδια του Δανού αρχιτέκτονα Χάνσεν. Το κτίριο λειτούργησε ως νοσοκομείο μέχρι τις αρχές της δεκαετίας του 1970, ενώ από τα μέσα της δεκαετίας του ’90 και για περίπου 10 χρόνια στέγασε υπηρεσίες του πολιτιστικού τομέα του δήμου.
Παράλληλα, στο αίθριο του κτιρίου εξακολουθούν να φιλοξενούνται θεατρικές παραστάσεις και άλλες πολιτιστικές εκδηλώσεις, ενώ μέχρι και πέρυσι φιλοξενούσε το τριήμερο της τζαζ, «Jazz+Πράξεις» του διεθνούς φεστιβάλ.
Σύμφωνα λοιπόν με τους σχεδιασμούς του δήμου, το παλαιό δημοτικό νοσοκομείο πρόκειται να στεγάσει την οπτικοακουστική κληρονομιά της πόλης και να φιλοξενήσει εκθέσεις και συνέδρια.
Πριν από λίγο καιρό, το δημοτικό συμβούλιο ενέκρινε ομόφωνα την υποβολή πρότασης του έργου για την ένταξή του στο επιχειρησιακό πρόγραμμα Δυτικής Ελλάδος, ενώ, σύμφωνα με τον δήμο, το σώμα έχει ήδη εγκρίνει από τον Μάιο του 2019 την απόφαση του υπουργείου Οικονομίας να ενταχθεί στο πρόγραμμα δημοσίων επενδύσεων η ανακατασκευή του παλαιού δημοτικού νοσοκομείου και η μετατροπή του σε εκθεσιακό, συνεδριακό χώρο και κέντρο οπτικοακουστικής κληρονομιάς, προϋπολογισμού μελέτης 10.900.000 ευρώ. Σύμφωνα με τον σκηνοθέτη και πρώην γενικό διευθυντή του Ελληνικού Κέντρου Κινηματογράφου, Βασίλη Κοσμόπουλο, ο οποίος παρουσίασε στο δημοτικό συμβούλιο τα σχέδια για το κέντρο οπτικοακουστικής κληρονομιάς, «αυτό που σχεδιάζεται να γίνει στο παλαιό δημοτικό νοσοκομείο είναι ένα μεγάλο έργο για την περιοχή» και εξήγησε:
«Πρόκειται για μια μόνιμη δομή, που θα συλλέγει το οπτικοακουστικό υλικό της πόλης, το οποίο θα το διασώζει και θα το τεκμηριώνει. Ο κάθε πολίτης θα έχει πρόσβαση, στο σύνολο κάθε απεικόνισης και κινούμενης εικόνας, φωτογραφίας και ηχογράφησης, αλλά και ψηφιακής αποτύπωσης της πολιτιστικής μας κληρονομιάς. Από τη μία λοιπόν, θα υπάρχει μια δομή αρχείου και από την άλλη ένας μεγάλος πολυδύναμος εκθεσιακός χώρος, που αναπτύσσεται περίπου σε 2.000 τετραγωνικά μέτρα».
«Ο δεύτερος σκοπός του κέντρου», σύμφωνα με τον Βασίλη Κοσμόπουλο, «θα είναι να συντονίσει το Πανεπιστήμιο της Πάτρας και κάθε είδους καινοτόμο κέντρο στην Ελλάδα και το εξωτερικό, για την ανάπτυξη κάθε νέας τεχνολογίας στην αφήγηση», κάτι που, όπως σημείωσε, «είναι ιδιαίτερα θελκτικό στη νέα γενιά».
