Η “κρουαζιέρα” της υψηλόβαθμης αντιπροσωπείας των Αμερικανών που συμπεριλάμβανε στελέχη του χρηματοπιστωτικού κολοσσού DFC, του υπουργείου Ενέργειας και του Συμβουλίου Εθνικής Ασφαλείας στα ναυπηγεία της Αττικής ολοκληρώθηκε. Οι ομιλίες και οι δηλώσεις επιβεβαίωσαν πέραν πάσης αμφιβολίας τη δέσμευση των ΗΠΑ για επένδυση στον ναυπηγικό και ναυπηγοεπισκευαστικό τομέα της χώρας, μέσω της αμερικανικής ONEX με κίνητρο την απόπειρα της Κίνας να ελέγξει την “ελληνική πύλη εισόδου” των προϊόντων της στην ευρωπαϊκή ήπειρο και εν συνεχεία να πραγματοποιήσει σταδιακά το ίδιο στη βαλκανική ενδοχώρα. Το μεγάλο ερώτημα όμως για τα σχέδια των Αμερικανών ήταν εάν θα ασχοληθούν με τα Ναυπηγεία Σκαραμαγκά…
Πληροφορίες από αξιόπιστες πηγές αναφέρουν ότι αμερικανική απόφαση είναι να προχωρήσουν με προσεκτικά βήματα στην Ελλάδα. Τουλάχιστον σε πρώτη φάση δεν θα ασχοληθούν με τη μεγαλύτερη ναυπηγική μονάδα της χώρας. Δεν είναι μικρό έργο η προσπάθεια ανασύνταξης των Ναυπηγείων Ελευσίνας και η εισαγωγή τους σε μια πορεία βιώσιμης ανάπτυξης. Πολλά ασφαλώς θα εξαρτηθούν από την έκβαση της διαγωνιστικής διαδικασίας για τις τέσσερις νέες φρεγάτες του Πολεμικού Ναυτικού…
Οι ίδιες πηγές ανέφεραν βέβαια στο DP ότι η δέσμευση της αμερικανικής DFC στο πλευρό της ONEX δεν θέτει ως εκ των ων ουκ άνευ προϋπόθεση την απόσπαση του συμβολαίου ναυπήγησης αυτών των πλοίων και αυτό εάν ισχύει είναι τουλάχιστον εντυπωσιακό. Η στρατηγική οπτική πίσω από την απόφαση εξηγήθηκε παραπάνω. Όμως, ακόμα και για χρηματοδοτικούς κολοσσούς με “πορτοφόλι” αρκετές εκατοντάδες δισεκατομμύρια δολάρια, η ανάταξη ενός ναυπηγείου δεν είναι απλή υπόθεση.
Αντίθετα με όσα πιστεύει ο πολύς κόσμος, για να βρεθεί σε θέση να ναυπηγήσει μεγάλες μονάδες επιφανείας, στα Ναυπηγεία Ελευσίνας απαιτούνται επενδύσεις άνω των 100 εκατομμυρίων ευρώ. Εάν συνυπολογιστεί και το ποσοστό επιχειρηματικού κέρδους με το οποίο δουλεύει η ναυπηγική βιομηχανία, δεν αρκεί καν η ναυπήγηση τριών φρεγατών -η πρώτη θα ναυπηγηθεί στις ΗΠΑ εάν γίνει δεκτή η αμερικανική πρόταση- για να αποσβεστεί η επένδυση.
Οι Αμερικανοί θεωρείται βέβαιο ότι θα παρακολουθήσουν τις εξελίξεις στην υπόθεση του Σκαραμαγκά διακριτικά. Το μεγάλο αουτσάιντερ, παρότι κινούνται εξαιρετικά αθόρυβα είναι οι Γερμανοί. Έμπειροι παρατηρητές επισήμαιναν ότι εάν ερχόταν στην κυβέρνηση ολοκληρωμένη γερμανική πρόταση για τον Σκαραμαγκά η οποία θα αντιμετώπιζε και τις υφιστάμενες νομικές περιπλοκές, το δέλεαρ θα ήταν πολύ ισχυρό, παρά την αρνητική πρότερη εμπειρία με το πρόγραμμα των υποβρυχίων Type 214 και την εμπλοκή της TKMS στον Σκαραμαγκά.
Το σενάριο αυτό έχει και μια άλλη διάσταση. Αφενός εμπλέκει στον ναυπηγικό τομέα και τον ευρωπαϊκό παράγοντα με αξιόπιστες ναυπηγήσεις οι οποίες είναι πολύ γνωστές στο Πολεμικό Ναυτικό, ενώ δεν θα πρέπει να λησμονηθούν και οι απαιτήσεις για επιπλέον υποβρύχια αναερόβιας πρόωσης, όπου εκκρεμεί η ναυπήγηση δύο Type 214.
Οι ανάγκες του Πολεμικού Ναυτικού και του Λιμενικού / Ακτοφυλακής είναι τόσο μεγάλες, που εάν λυνόταν ο γρίφος της χρηματοδότησης, τότε το μέλλον των δυο κύριων ναυπηγικών μονάδων θα μπορούσε να είναι εξασφαλισμένο για πολλά χρόνια, υπό τη “σκέπη” – επιχειρηματικό έλεγχο εταιριών των ΗΠΑ και της ΕΕ. Η εξίσωση είναι δύσκολη και επιρρεπής σε ανατροπές.
Εκτός κι αν αφεθούν να κάνουν κουμάντο στην Ελλάδα μοιραία πρόσωπα που ευθύνονται για τα αδιέξοδα και τις καταδίκες της χώρας στα διεθνή δικαστήρια. Πρόσωπα τα οποία καλύπτουν τον παρασιτικό χαρακτήρα της πολιτικής ύπαρξής τους, μη διστάζοντας να κακοποιήσουν τη νομική έννοια του “Imperium”. Και η Ελλάδα συνεχώς καταδικάζεται. Και το σύνηθες κορόιδο, ο Έλληνας φορολογούμενος συνεχίζει να πληρώνει τα πρόστιμα, ενώ οι πολιτικοί – κρατικοδίαιτοι κηφήνες ζουν και βασιλεύουν.