Μια κρίσιμη απόφαση οριοθετεί εκ νέου τις αρμοδιότητες μεταξύ της Τοπικής Αυτοδιοίκησης και του Κράτους στον τομέα της δόμησης (ΣτΕ 1728/2025). Πρόκειται για την ακύρωση απόφασης του Δημοτικού Συμβουλίου του Δήμου Αθηναίων, η οποία είχε ως στόχο να επιβάλει αυστηρότερους όρους ύψους στα νέα κτίρια.
Η επίμαχη απόφαση διέτασσε την Υπηρεσία Δόμησης (Υ.ΔΟΜ.) να μην εκδίδει βεβαιώσεις όρων δόμησης ή προεγκρίσεις με ύψη ανώτερα από αυτά που προβλέπονταν σε παλαιότερα Προεδρικά Διατάγματα, επιχειρώντας ουσιαστικά να περιορίσει τη δόμηση. Ωστόσο, η παρέμβαση αυτή κρίθηκε εκτός αρμοδιότητας του Δήμου.
Η νομική ανάλυση που οδήγησε στην ακύρωση είναι σαφής: ενώ οι Δήμοι, μέσω των Υ.ΔΟΜ., έχουν την εκτελεστική αρμοδιότητα να εκδίδουν τις οικοδομικές άδειες, η αρμοδιότητα για τη θέσπιση κανονιστικών ρυθμίσεων που αφορούν τους όρους και περιορισμούς δόμησης, όπως είναι το επιτρεπόμενο ύψος, ανήκει αποκλειστικά στο Κράτος. Οι Οργανισμοί Τοπικής Αυτοδιοίκησης δεν διαθέτουν εξουσιοδότηση για τη νομοθέτηση τέτοιου είδους ζητημάτων, κάτι που άλλωστε απαγορεύεται από το Σύνταγμα.
Επιπλέον, τονίζεται ότι ούτε η αρμοδιότητα για την επίλυση ερμηνευτικών ζητημάτων της πολεοδομικής νομοθεσίας δεν παρέχεται στα όργανα των δήμων. Συνεπώς, η απόφαση του Δημοτικού Συμβουλίου κρίθηκε ότι συνιστούσε κατ’ ουσίαν κανονιστική ρύθμιση που εκδόθηκε χωρίς σχετική εξουσιοδότηση. Ως εκ τούτου, η ακύρωσή της από τον Γραμματέα της Αποκεντρωμένης Διοίκησης κρίθηκε ως νόμιμη.
