- Το φουγάρο χαρακτηρίστηκε μνημείο το 2009 και η Εφορεία Νεωτέρων Μνημείων δεν παρενέβη ποτέ
- Πριν τρία χρόνια το ΣτΕ έκρινε πως η γραμμή αιγιαλού πρέπει να επανακαθοριστεί, αλλά η επιτροπή δεν το επανεξέτασε
Η μερική κατάρρευση του φουγάρου στον Κουμπέ έφερε στην επιφάνεια μία ολόκληρη διαδικασία αδιαφορίας και «παράνοιας» του κράτους, η οποία κρατάει εγκλωβισμένο όχι μόνο ένα μνημείο της νεότερης ιστορίας της πόλης, αλλά και έναν ιδιώτη, εν προκειμένω την Ένωση Αγροτικών Συνεταιρισμών.
Κι όλα αυτά υπό το καθεστώς μίας γραμμής αιγιαλού και τον δήμαρχο Ρεθύμνου Γιώργη Μαρινάκη να χαρακτηρίζει την χάραξη «ανόητη», μιλώντας στην πρωινή ενημερωτική εκπομπή του Team FM 102 «Πρώτη Γραμμή».
Ο κ. Μαρινάκης μετά το περιστατικό του περασμένου Σαββάτου, αναζήτησε τα έγγραφα σχετικά με το φουγάρο και διαπίστωσε ότι η συζήτηση για τη διάσωσή του ξεκίνησε το 2004, όταν το ΚΤΕΛ είχε ζητήσει να ενοικιάσει το χώρο από την Ένωση για να μεταφερθεί εκεί και το ΤΕΕ είχε επισημάνει το πρόβλημα στατικότητας του φουγάρου προς την Εφορεία Νεωτέρων Μνημείων.
Το φουγάρο χαρακτηρίστηκε τελικά μνημείο το 2009, αλλά έκτοτε ουδείς έκανε το παραμικρό. Ούτε καν για τον επαναπροσδιορισμό της γραμμής αιγιαλού, που ορίζει πως κατά 85% το φουγάρο βρίσκεται εντός αιγιαλού και άρα ανήκει στην Κτηματική Υπηρεσία και πως κατά 15% εκτός, άρα ανήκει στην Ένωση!
Και όλα αυτά ενώ υπάρχει απόφαση του Συμβουλίου της Επικρατείας που αναφέρει πως η γραμμή του αιγιαλού δεν είναι σωστή.
Αναλυτικότερα, ο κ. Μαρινάκης ανέφερε στην εκπομπή:
«Με την ευκαιρία σου του γεγονότος έψαξα και βρήκα τα έγγραφα και ανακάλυψα ότι το 2004 ήταν εκεί να γίνει η ενοικίαση του ΚΤΕΛ για να κάνει σταθμό λεωφορείων. Τότε το ΤΕΕ Ρεθύμνης ξεσήκωσε την αρχαιολογική υπηρεσία νεωτέρων μνημείων ότι θα πρέπει να σπεύσει να προστατεύσει το μνημείο του φουγάρου γιατί αλλιώς ήταν έτοιμο να το κατεδαφίσει το ΚΤΕΛ για λειτουργικούς λόγους. Αυτό έγραφε το έγγραφο του 2004 με υπογραφή του μακαρίτη του Τάσου του Μαγιάφα.
Από κει και μετά έγινε μία ολόκληρη αλληλογραφία μεταξύ της εφορείας νεωτέρων μνημείων και της κτηματικής υπηρεσίας. Αυτή η υπόθεση αναδεικνύει ένα άλλο τεράστιο θέμα που έχουμε στο Ρέθυμνο, την ανόητη χάραξη του αιγιαλού που εμφανίζει αυτό το φουγάρο κατά 85% να ανήκει στο δημόσιο και κατά 15% στην ένωση. Μάλιστα υπάρχει έγγραφο της Ένωσης το 2005 που λέει πώς “μου ζητάτε εμένα να επισκευάσω κάτι ενώ μου ανήκει μόνο το 15% και ότι προφανώς είμαι διατεθειμένος να συμβάλω να γίνει αλλά όχι να επωμιστώ εγώ όλη την ευθύνη”.
Αυτή η χάραξη που έγινε κάποτε και θεώρησε ότι μπορεί το 85% να είναι αιγιαλός και το 15% να ανήκει σε ιδιώτη, αυτό το τερατούργημα λοιπόν θα έπρεπε κάποιος ανόητος να το έχει σκεφτεί και να επιμένει να το υπερασπίζεται.
Δυστυχώς έγινε αίτηση επαναφοράς του αιγιαλού και με πλειοψηφία 3 προς 2 – μόνο ο Δήμος Ρεθύμνου που εκπροσωπήθηκε από την κυρία Κελέκη πήρε ξεκάθαρα θέση ότι πρέπει να αλλάξει αυτή η χάραξη – δυστυχώς έμεινε αυτή η χάραξη.
Αυτή η υπόθεση προσεβλήθη στο Συμβούλιο της Επικρατείας και έχει έρθει εδώ και τρία χρόνια το συμβούλιο και έχει κάνει θρύψαλα την απόφαση που πήρε η επιτροπή του αιγιαλού, ότι αντίκειται στα αποδεικτικά στοιχεία που προσκόμισαν κυρίως οι ιδιώτες και είχαν και τη συνδρομή του δήμου.
Βγήκε αυτή η απόφαση αλλά ουδέποτε ξανά συνεδρίασε αυτή η επιτροπή για να συμμορφωθεί με το Συμβούλιο της Επικρατείας.
Και φτάνουμε σήμερα σε ένα φουγάρο που το ελληνικό δημόσιο είναι ιδιοκτήτης του κατά 85% και δεν δίνει ούτε ευρώ για να ασχοληθεί με τον μνημείο. Και το 15% ανήκει στην Ένωση, η οποία δεν είναι στην καλύτερή της κατάσταση, όμως επειδή είναι ένα σοβαρό περιουσιακό στοιχείο για την ένωση και την ενδιαφέρει η χάραξη του αιγιαλού για να μπορέσει να πάρει κάποια χρήματα και να σβήσει ένα μεγάλο χρέος από αυτά που έχει και μένει εκεί ένα μνημείο που είναι εγκλωβισμένο».
Ο κ. Μαρινάκης πρόσθεσε πως «από το 2004 ξεκίνησε η διαδικασία να γίνει μνημείο και έγινε μόλις το 2009. Από το 2007 η κυρία Κουριδάκη, προϊσταμένη της Κτηματικής Υπηρεσίας ζήτησε κατεδάφιση του κτιρίου όχι γιατί δεν ήθελε το μνημείο αλλά γιατί φοβόταν τον κίνδυνο και την απειλή εισαγγελικών διώξεων αφού δεν έκανε τίποτα το ελληνικό δημόσιο και η αρμόδια εφορεία νεωτέρων μνημείων.
Όπως και από το 2009 που κηρύχθηκε μνημείο ουδείς ασχολήθηκε με το φουγάρο αυτό».
Ο δήμος Ρεθύμνου, όπως τόνισε ο κ. Μαρινάκης, «έκανε περισσότερα από όσα οφείλει και ήταν ο μόνος που ασχολήθηκε εκείνη την ημέρα και τις επόμενες ημέρες στο πλαίσιο των αρμοδιοτήτων του για να αποδώσει ευθύνες», ενώ αξίζει να σημειώσουμε πως σε αυτή τη φάση η Πολεοδομία καλείται να συντάξει το πρωτόκολλο ετοιμορροπίας και να το κοινοποιήσει στους δύο αρμόδιους.
Εάν κανείς δεν φροντίσει για την αποκατάσταση του μνημείου, ο δήμος Ρεθύμνου μπορεί να παρέμβει με εργασίες, αλλά θα πρέπει να καταλογίσει το κόστος στους δύο υπεύθυνους, δηλαδή την Κτηματική Υπηρεσία και την Ένωση Αγροτικών Συνεταιρισμών, η οποία εμφανίζεται διατεθειμένη να πληρώσει, αλλά φυσικά μόνο για το μερίδιο που της αναλογεί.
«Αυτό το θέμα του φουγάρου απέδειξε ότι όταν κάνεις τερατουργήματα δια των αποφάσεων στην ουσία δεν προστατεύεις ούτε τον αιγιαλό ούτε τα μνημεία και αφήνεις εκτεθειμένη μία ολόκληρη κοινωνία σε έναν κίνδυνο ζωής», κατέληξε ο κ. Μαρινάκης.
ΑΓΓΕΛΙΚΗ ΚΑΛΛΕΡΓΗ