Το έργο, το οποίο είναι ταυτόχρονα βιβλιοθήκη και μουσείο, θα συνεχίσει να στεγάζει μια τεράστια συλλογή πολιτιστικής κληρονομιάς, ενώ συγχρόνως θα παρέχει στους επισκέπτες έναν χώρο για περπάτημα, ανακάλυψη και ανταλλαγή. Η Βιβλιοθήκη θα ανοίξει στο κοινό το καλοκαίρι του 2022.
Το έργο που έγινε στη βιβλιοθήκη θεωρείται ένα από τα μεγάλα έργα που διευθύνονται από το υπουργείο Πολιτισμού και Επικοινωνίας της Γαλλίας με την υποστήριξη του υπουργείου Εθνικής Παιδείας, Ανώτατης Εκπαίδευσης και Έρευνας. Οι αρχιτέκτονες που ήταν υπεύθυνοι για την ανακαίνιση ήταν το Atelier Bruno Gaudin, μαζί με το EGIS, το CASSO και το 8’18.
Οι επισκέπτες μπορούν να έχουν πρόσβαση στη βιβλιοθήκη με μια διαδρομή από το Λούβρο στην Όπερα, κοντά στο Palais-Royal και την Comédie Française. Οι δύο είσοδοί του στην οδό Vivienne και στην οδό de Richelieu θα γίνουν το επίκεντρο της πόλης, καλώντας τους περαστικούς να ανακαλύψουν μια εξαιρετική κληρονομιά στην καρδιά του Παρισιού. H πτέρυγα Richelieu θα προσφέρει στο κοινό πλήρως ανασχεδιασμένους χώρους, συμπεριλαμβανομένου ενός νέου μουσείου, με μια διαδρομή που θα αφηγείται την ιστορία από την αρχαιότητα μέχρι σήμερα με τρόπο χρονολογικό και θεματικό.
Ο μετασχηματισμός του 300 ετών χώρου περιλάμβανε αποκαταστάσεις πρόσοψης, εγκατάσταση εσωτερικού κήπου και συντηρήσεις εγκαταστάσεων, προωθώντας την καινοτομία, τη νεωτερικότητα και το άνοιγμα της βιβλιοθήκης σε ένα ευρύτερο κοινό.
Η βιβλιοθήκη άνοιξε για το κοινό το 1692, υπό τη διοίκηση του Abbé Louvois. Τον Abbé Louvois διαδέχθηκε ο Jean-Paul Bignon, ο οποίος καθιέρωσε μια πλήρη μεταρρύθμιση του συστήματος της βιβλιοθήκης. Έγιναν κατάλογοι που εμφανίστηκαν από το 1739 έως το 1753 σε 11 τόμους. Οι συλλογές αυξάνονταν σταθερά με αγορές και δωρεές και, ενώ με το ξέσπασμα της Γαλλικής Επανάστασης υπήρξαν φόβοι ότι κινδυνεύει από σοβαρή μερική ή ολική καταστροφή, δεν υπέστη ζημίες.
Οι συλλογές της βιβλιοθήκης αυξήθηκαν σε πάνω από 300.000 τόμους κατά τη διάρκεια της ριζοσπαστικής φάσης της Γαλλικής Επανάστασης, όταν κατασχέθηκαν οι ιδιωτικές βιβλιοθήκες αριστοκρατών και κληρικών. Μετά την ίδρυση της Πρώτης Δημοκρατίας τον Σεπτέμβριο του 1792, η Συνέλευση κήρυξε τη Βιβλιοθήκη του Βασιλιά εθνική ιδιοκτησία και το ίδρυμα μετονομάστηκε σε Bibliothèque Nationale. Μετά από τέσσερις αιώνες ελέγχου από το Στέμμα, η μεγάλη βιβλιοθήκη έγινε πλέον ιδιοκτησία του γαλλικού λαού.
Ο Ναπολέων έδειξε μεγάλο ενδιαφέρον για τη βιβλιοθήκη και, μεταξύ άλλων, έδωσε εντολή να προωθούνται όλα τα βιβλία στις επαρχιακές βιβλιοθήκες που δεν ανήκουν στην Εθνική Βιβλιοθήκη, υπό την προϋπόθεση ότι θα αντικατασταθούν από ανταλλαγές ίσης αξίας από τις διπλές συλλογές. Ο Ναπολέων υποστήριζε ότι έπρεπε να μπορεί να βρει κανείς στην Εθνική Βιβλιοθήκη ένα αντίγραφο οποιουδήποτε βιβλίου στη Γαλλία. Επιπλέον αύξησε τις συλλογές με λάφυρα από τις κατακτήσεις του. Όταν ο Ναπολέων πέθανε, η βιβλιοθήκη περιείχε περισσότερα από 650.000 έντυπα βιβλία και περίπου 80.000 χειρόγραφα.
Το 1868 μεταφέρθηκε σε νεόδμητα κτίρια στην οδό Richelieu, σχεδιασμένα από τον Henri Labrouste. Το 1896, η βιβλιοθήκη ήταν ακόμη η μεγαλύτερη αποθήκη βιβλίων στον κόσμο, ενώ μέχρι το 1920 η συλλογή της είχε αυξηθεί σε 4.050.000 τόμους και 11.000 χειρόγραφα.
