Το μεγάλο θέμα της συντήρησης των υφιστάμενων υποδομών όσο πάει και ανεβαίνει στην ατζέντα του τεχνικού κόσμου δικαιώνοντας το ypodomes.com που έχει σθεναρά αναδείξει το θέμα εδώ και δύο χρόνια. Η σχεδόν παντελής έλλειψη της συντήρησης της εικόνας μίας πόλης από τα μικρά (πεζοδρόμια, δημόσιοι κήποι, πλατείες) μέχρι τα μεγάλα (μεγάλα δημόσια κτίρια, υποδομές όπως αεροδρόμια, λιμάνια, δημόσιοι δρόμοι) οδηγεί σε ένα φαύλο κύκλο έργων ο οποίος αναδεικνύει προσωρινά μία υποδομή η οποία στη συνέχεια πέφτει στην αφάνεια, καταρρέει για να έρθει να προστεθεί ακόμα ένα έργο που θα την αναδημιουργήσει και ξανά ο ίδιος κύκλος.
Ποιος μπορεί να ξεχάσει το παράδειγμα του Πεδίου του Άρεως που το 2014 αναπλάστηκε συνολικά και μόλις ένα χρόνο αργότερα, η έλλειψη τακτικής και επιμελούς συντήρησης το μετέτρεψαν εκ νέου σε απαγορευμένο χώρο; Ποιος δεν θυμάται τα Ολυμπιακά ακίνητα και τη μοίρα τους (ακόμα και την πεισμώδη, παράλογη πολλές φορές άρνηση τοπικών κοινωνιών να αλλάξουν χρήση προς όφελος τους όπως στην περίπτωση του κλειστού γηπέδου στο Γαλάτσι)1 ποιος δεν έχει μπει σε δημόσια κτίρια, ακόμα και Υπουργεία και δεν έχει δει πόσο κακοσυντηρημένα, ενεργοβόρα είναι; ποιος δεν έχει περπατήσει σε ένα χορταριασμένο, γεμάτο σπασμένο πλακάκια πεζοδρόμιο ή πλατεία όπου λίγο πριν λίγο καιρό είχαμε “λαμπρά” εγκαίνια.
Είναι μεγάλη υπόθεση που οι σημαντικότεροι άνθρωποι του τεχνικού κλάδου αναδεικνύουν την ανάγκη συστηματικής συντήρησης όλων των υφιστάμενων υποδομών, όπως γίνεται σε άλλες Ευρωπαϊκές χώρες. Το θέμα έχει ανέβει με ομιλίες παλαιότερα του Υπουργού Υποδομών Χ.Σπίρτζη, προ ημερών του Προέδρου του ΤΕΕ Γ.Στασινού αλλά και στην προχθεσινή ομιλία του Α.Καλλιτσάντση. Πολλοί ακόμα έχουν αναφερθεί στην αξία της διαρκούς συντήρησης αυτού που πλήρωσε ο ελληνικός λαός μαζί με επιδοτήσεις της ΕΕ και που στην συντριπτική πλειοψηφία σύντομα απαξιώνεται και εγκαταλείπεται.
Είναι σημαντικό το θέμα της συντήρησης υποδομών πάσης φύσης να ανέβει από τους θεσμικούς παράγοντες του κλάδου μέχρι να γίνει αντιληπτό από την πολιτεία και να θεσπιστούν τα απαραίτητα νομοθετήματα που θα κάνουν υποχρεωτική, με αυστηρότητα την συντήρηση που θα φέρει μόνο κέρδη σε όλους.
Αντί λοιπόν να διορθώνουμε μεγάλες ζημιές, ετοιμόρροπα κτίρια, πλατείες κλπ είναι πολύ πιο ορθό από την πρώτη μέρα λειτουργίας τους να συντηρούνται υποχρεωτικά και με ευλάβεια και στο τέλος να κάνουμε ταμείο και να δούμε ότι: θα χρειάζονται λιγότερα χρήματα για να διατηρήσεις κάτι από το να το ξαναδημιουργείς-αποκαθιστάς-επαναφέρεις που έχει κόστος και χρόνο, ο τεχνικός κόσμος θα έχει πάντα αντικείμενο και δεν θα εξαρτάται μόνο από τη δημιουργία υποδομών, η εικόνα των υποδομών θα είναι μονίμως ευπρεπής και αισθητικά αναβαθμισμένη.
Η Ελλάδα είναι από τις χώρες που έχουν ευνοηθεί περισσότερο στην Ευρώπη στην απόδοση κεφαλαίων για την ανάπτυξη υποδομών. Θα πρέπει αυτά τα χρήματα και να πιάνουν τόπο και τα επόμενα που θα έρχονται να είναι για να συμπληρώνεται κάτι άλλο, όχι για να ξαναφτιάχνουμε αυτό που χαλάσαμε. Θέλετε παράδειγμα; για δείτε λίγο τι συμβαίνει σε δεκάδες βιολογικούς ανά τη χώρα που ρημάζουν, όντας κατασκευασμένοι οι περισσότεροι λιγότερο από 20 χρόνια πριν.
Επίσης η δημιουργία ενός νέου κλάδου μέσα στον τεχνικό κόσμο, πέρα από το προφανές καλό που θα φέρει, θα δώσει και χιλιάδες θέσεις εργασίας που σήμερα απλά δεν υπάρχουν.
Αλήθεια, που μπορούμε να δούμε καλοσυντηρημένες υποδομές; νομίζω την απάντηση την ξέρετε όλοι. Είναι τυχαίο ότι υποδομές όπως το Αεροδρόμιο της Αθήνας, οι αυτοκινητόδρομοι, τα σχολεία-ΣΔΙΤ κ.α. υποδομές που έχουν συστηματικό εγχειρίδιο συντήρησης βάσει της υπογεγραμμένης σύμβασης. Τι σχέση έχει για παράδειγμα η εικόνα της Εγνατίας Οδού με την Αττική Οδό ή με τον Μορέα; τι σχέση έχει το σχολείο-ΣΔΙΤ στο Κερατσίνι με ένα οποιοδήποτε άλλο δημόσιο σχολείο στη χώρα; Βλέπετε την άριστη εικόνα που έχει το Κέντρο Πολιτισμού Ίδρυμα Σταύρος Νιάρχος; Θυμάστε την εικόνα των Περιφερειακών Αεροδρομίων πριν τη fraport και τώρα; στο Μακεδονία π.χ. με σπασμένες τουαλέτες, βρύσες που δεν λειτουργούσαν. Αυτή είναι η σημερινή εικόνα;
Για να μην παρεξηγηθώ δεν αφορά την αντίθεση Δημοσίου-Ιδιωτικού Τομέα (που επίσης υπάρχει τεράστια διαφορά) αλλά στο γεγονός ότι σε αυτές οι υποδομές που λειτουργούνται από ιδιωτικές εταιρείες είναι κοινό μυστικο ότι για να γλυτώσουν χρήματα σε βάθος χρόνου, επιλέγουν να τα συντηρούν, έχοντας κάνει μία ακριβότερη αρχική επένδυση η οποία μετά όμως δεν ζητά και διατηρείται μέσα στο χρόνο. Μετά από 18 χρόνια λειτουργίας ένα δημόσιο Ελ.Βενιζέλος (αναφέρομαι στο αεροδρόμιο) θα ήταν το ίδιο άραγε; την απάντηση την έχετε όλοι.
