Mε έμφαση στους κυβιστικούς όγκους και το φυσικό φως, ο σχεδιασμός μιας κατοικίας στον Ορνό της Μυκόνου επαναπροσδιορίζει την παράδοση της κυκλαδίτικης αρχιτεκτονικής, όπως επισημαίνει ο αρχιτέκτονας Θοδωρής Ζουμπουλάκης, που υπογράφει τη διαμόρφωση.
“Το σπίτι αυτό έχει σχεδιαστεί με βάση τους άξονες της δύσης σε όλες τις εποχές του χρόνου, λειτουργώντας και σαν ημερολόγιο με τον τρόπο που οι ακτίνες του ήλιου προβάλλονται στο δάπεδο” σημειώνει ο Θοδωρής Ζουμπουλάκης.
“Αυτές οι κατευθύνσεις επηρέασαν την αρχιτεκτονική μορφή του συνόλου, ακόμα και του
περιβάλλοντα χώρου. Πολλές από τις επιμέρους χαράξεις ακολουθούν τη σύγκλιση αυτών των αξόνων – από το σχήμα του κτιρίου και της πισίνας μέχρι τα δοκάρια της πέργκολας και τα σχήματα των χτιστών καθιστικών”.
Σε ένα τόσο ιδιαίτερο περιβάλλον αυτό που προέχει για τον αρχιτέκτονα είναι η ενδυνάμωση των φυσικών ιδιαιτεροτήτων και των συναισθημάτων που προκαλούν. Πέτρινοι και άσπροι ασβεστωμένοι όγκοι εναλλάσσονται μεταξύ τους και διεισδύουν ο ένας στον άλλον ακολουθώντας τις διαφορετικές στάθμες του εδάφους.
Για παράδειγμα, ο ψηλότερος όγκος, που περιλαμβάνει το καθιστικό, είναι πέτρινος συνεχίζοντας το φυσικό βραχώδες περιβάλλον δίπλα του και δημιουργώντας ιδιαίτερους εξωτερικούς χώρους ανάμεσά τους.
Το σπίτι χαρακτηρίζεται από τα μικρά ή μεγάλα ανοίγματα και την έμφαση στο ρόλο του φυσικού φωτός το οποίο διαχέεται παντού. Επιπλέον στην προκειμένη περίπτωση, οι γυάλινοι σύνδεσμοι που ενώνουν τις πτέρυγες του σπιτιού δεν αφήνουν απλώς το φως να φτάσει παντού, αλλά επιπλέον καταργούν τα όρια εσωτερικού και εξωτερικού χώρου ανατρέποντας τα συνήθως στεγανά όρια ενός κελύφους.
To οικόπεδο βρίσκεται σε ένα ιδιαίτερο, βραχώδες τοπίο κι έχει δυτικό προσανατολισμό με θέα στη Δήλο και τον κόλπο του Ορνού. Διαρρύθμιση, υλικά και χρώματα επιλέχθηκαν για να διευκολύνουν τη μετάβαση από τους εσωτερικούς στους εξωτερικούς χώρους, ενοποιώντας τους.
Οι λιθοστρώσεις συνεχίζουν το βραχώδες ανάγλυφο του οικοπέδου, ενοποιούν τους βραχόκηπους και ενισχύουν την αίσθηση του κήπου που χαρακτηρίζεται από άγρια, μεσογειακή βλάστηση. Το κεντρικό τμήμα περιλαμβάνει την είσοδο και τον εξωτερικό χώρο διημέρευσης, το βόρειο τμήμα τους χειμερινούς χώρους διημέρευσης, ενώ το νότιο φιλοξενεί τρία υπνοδωμάτια με θέα στη θάλασσα ακόμα και μέσα από τους καθρέφτες των
μπάνιων.
Όπως υπογραμμίζει ο Θοδωρής Ζουμπουλάκης η εσωτερική διαμόρφωση ακολούθησε τη λογική της “barefoot” πολυτέλειας: “Μορφολογικά τα σπίτια έχουν την πλαστικότητα της κυκλαδίτικης αρχιτεκτονικής, προσαρμοσμένης όμως στη σύγχρονη αντίληψη. Τα υλικά που χρησιμοποιήθηκαν είναι λιτά, αδρά, βιομηχανικά, σχεδιασμένα και εφαρμοσμένα με μεγάλη λεπτομέρεια και ποιότητα, αντανακλώντας μια αόρατη πολυτέλεια.