Εκτάσεις που είχαν χάσει τον δασικό τους χαρακτήρα νόμιμα και με βάση διοικητικές πράξεις πριν από τις 11 Ιουνίου 1975, δεν μπορεί να εμφανίζονται εκ νέου ως “δάση” στους δασικούς χάρτες, έκρινε με απόφασή του το Συμβούλιο της Επικρατείας (ΣτΕ 1935/2025). Η κρίση αυτή αφορά ιδίως περιπτώσεις όπου έχουν εκδοθεί οικοδομικές άδειες πριν από την έναρξη ισχύος του Συντάγματος του 1975, οι οποίες δεν έχουν ανακληθεί ή ακυρωθεί.
Το δικαστήριο ασχολήθηκε με περίπτωση ιδιοκτήτριας, η οποία είδε έκταση 143 τ.μ. του ακινήτου της να περιλαμβάνεται στον κυρωμένο δασικό χάρτη, παρά το γεγονός ότι σε αυτήν είχαν ανεγερθεί, με παλαιές άδειες, ισόγειες κατασκευές (πατητήρι και αποθήκη) για λειτουργία οινοποιείου. Οι σχετικές άδειες είχαν εκδοθεί πριν από το 1975 και δεν είχαν ακυρωθεί ή ανακληθεί. Παρότι δεν είχαν προβληθεί αντιρρήσεις στη φάση ανάρτησης του δασικού χάρτη, το δικαστήριο έκανε εν μέρει δεκτή την αίτηση ακύρωσης και διέταξε τη Διοίκηση να εξετάσει εκ νέου την υπόθεση, με βάση τις άδειες που προσκομίστηκαν.
Η απόφαση αναγνωρίζει πως όταν προκύπτει, από στοιχεία του φακέλου ή έγκυρες διοικητικές πράξεις, ότι μια έκταση είχε χάσει ήδη τον δασικό χαρακτήρα της πριν από την 11η Ιουνίου 1975, τότε η Διοίκηση οφείλει να το λάβει υπόψη και να αναμορφώσει τον χάρτη, ακόμα και μετά την κύρωσή του, εφόσον πρόκειται για συγκεκριμένες εξαιρέσεις όπως οικοδομικές άδειες.
Αντίθετα, ισχυρισμοί τεχνικής φύσεως που σχετίζονται με τη μορφή της βλάστησης και τον φυσικό χαρακτήρα της έκτασης, δεν εξετάζονται σε αυτό το στάδιο, αν δεν έχουν υποβληθεί στο πλαίσιο της διαδικασίας αντιρρήσεων κατά την ανάρτηση του χάρτη.
Η απόφαση αποτελεί σημαντικό προηγούμενο για πολίτες που διαθέτουν παλαιές άδειες και βλέπουν σήμερα τις ιδιοκτησίες τους να περιλαμβάνονται, εσφαλμένα, σε κυρωμένους δασικούς χάρτες. Διευκρινίζεται, πάντως, ότι η δυνατότητα αναμόρφωσης των δασικών χαρτών μετά την κύρωση επιτρέπεται μόνο σε εξαιρετικές περιπτώσεις, όπως η παρούσα, και δεν επανενεργοποιεί τη διαδικασία αντιρρήσεων.
