Ο Σωτήρης Ανυφαντής και το γραφείο του A2 Architects εξειδικεύθηκαν στην αρχιτεκτονική εξοχικών κατοικιών, αποδεικνύοντας επιχειρηματική ευελιξία στα χρόνια της κρίσης. Τώρα ολοκλήρωσαν το ΚΕΠ Βικτώριας μετατρέποντας ξανά την αρχιτεκτονική σε συλλογικό βίωμα.
«Το ΚΕΠ Βικτώριας ξεκίνησε τη λειτουργία του μετά τον 15αυγουστο και οι πρώτες κριτικές των πολιτών αλλά και των εργαζομένων είναι ιδιαίτερα ενθαρρυντικές. Θέλουμε να πιστεύουμε ότι έχουν αρχίσει να ωριμάζουν οι συνθήκες να ξαναρχίσει η συζήτηση για την αρχιτεκτονική και τα δημόσια κτίρια», λέει ο Σωτήρης Ανυφαντής. «Οι δημόσιοι χώροι εξυπηρέτησης πολιτών οφείλουν να μην είναι ουδέτεροι καθώς η κλασική εικόνα της Δημόσιας Υπηρεσίας έχει κουράσει τον πολίτη και δεν συμβάλλει στη σχέση του με το δημόσιο. Η νέα εποχή που ξεκινά μετά την κρίση έχει πολλές δυσκολίες αλλά αποτελεί ευκαιρία για νέες συλλογικότητες. Πρέπει όλοι μαζί να απαιτήσουμε τη βελτίωση του Δημόσιου χώρου η οποία θα μπορούσε κάλλιστα να επιτευχθεί με εκτεταμένους αλλά και ορθολογικούς αρχιτεκτονικούς διαγωνισμούς», συμπληρώνει.
Μαζί με το γραφείο του, Α_2_Αrchitects μόλις ολοκλήρωσε τη συμμετοχή του στον σχεδιασμό των ΚΕΠ Βικτώριας. «Η συμμετοχή μας προέκυψε μάλλον τυχαία. Μας έκανε ιδιαίτερη εντύπωση το γεγονός ότι η πρότασή μας έγινε δεκτή προς υλοποίηση, γιατί προτείναμε μια συνολική πρόταση ανασχεδιασμού ενός καταστήματος κι όχι μικρές αλλαγές. Καταφέραμε όμως, ακόμα και έτσι, να μείνουμε εντός στενού budget, μόλις 40.000 ευρώ», εξηγεί.
Ο επανασχεδιασμός του ΚΕΠ Βικτώριας προσπαθεί να επαναπροσδιορίσει δύο βασικά ζητήματα: τη σχέση του πολίτη με τις δημόσιες υπηρεσίες και τη σχέση του εργαζόμενου σε αυτές τις υπηρεσίες με τον χώρο εργασίας του. Αυτές οι δύο παράμετροι αποτελούν μια «εξίσωση», η λύση της οποίας δόθηκε τοποθετώντας τον άνθρωπο στο κέντρο. Ο άνθρωπος, πολίτης και εργαζόμενος, αποτελούν το κέντρο του σχεδιασμού.
Η διαμόρφωση του χώρου βασίστηκε στη δημιουργία λειτουργικών και ευχάριστων χώρων εργασίας με σωστές αναλογίες, μέσα σε ένα περιβάλλον με σαφείς και διαχωρισμένες λειτουργίες. Ιδιαίτερο βάρος δόθηκε στη γραμματειακή υποστήριξη που καθοδηγεί τον πολίτη προς την ταχύτερη και καλύτερη εξυπηρέτησή του. Ταυτόχρονα αποτελεί και την όψη, το πρόσωπο της δημόσιας αρχής προς τον πολίτη. Η γραμματεία καθοδηγεί τους πολίτες προς τον κύριο χώρο αιτημάτων καθώς και τον δευτερεύοντα χώρο αιτημάτων (γνήσια υπογραφών κτλ.). Πίσω από αυτούς τους χώρους, χωρίς άμεση πρόσβαση από το κοινό, σχεδιάστηκε το γραφείο που διεκπεραιώνει τα αιτήματα, το γραφείο διεύθυνσης, μια αποθήκη αρχειακού υλικού και ένα νέο W.C κοινού Α.ΜΕ.A.
Το μεγαλύτερο μέρος του εσωτερικού επιλέχθηκε να βαφεί σκούρο μπλε, χρώμα που βοηθάει στην ηρεμία και τη συγκέντρωση. Στο ίδιο χρώμα και η οροφή από όπου αναρτήθηκε μια νέα ψευδοροφή, σε αρκετά χαμηλότερο ύψος, αποτελούμενη από λευκές περσίδες αλουμινίου.
Ανάμεσά τους, τοποθετήθηκαν γραμμικά φωτιστικά. Κάθε χώρος εξυπηρέτησης κοινού οριοθετείται από μια μεταλλική ψευδοροφή από την οποία αναρτώνται οι επιμέρους πηγές φωτός. Βασικό διακοσμητικό στοιχείο που κυριαρχεί τόσο στο εσωτερικό όσο και στις εξωτερικές όψεις είναι το επαναλαμβανόμενο μοτίβο με τα τρίγωνα. Το τρίγωνο αποτελεί αναφορά στο πρώτο πολεοδομικό σχέδιο της πόλης των Αθηνών και με την απλότητά του μπορεί να αποτελέσει το νέο σημείο αναγνώρισης των ΚΕΠ απο τον πολίτη. Στον τοίχο, πίσω από τον πάγκο εξυπηρέτησης, τα τρίγωνα σχηματίζουν τον χάρτη της περιοχής ενώ ένθετα εισέρχεται μια φωτογραφία από το χαρακτηριστικό τοπόσημό της, τον σταθμό του μετρό «Βικτώρια» κατασκευασμένο τη δεακαετία του 1930 και ανακηρυγμένο διατηρητέο μνημείο.
Βέβαια η επιτυχία του Σωτήρη Ανυφαντή έχει δυνατές βάσεις. Το 2012 κατάφερε μαζί με το γραφείο του να εξελίξει μία ιδέα που απογείωσε τη φήμη τους. Ανακάλυψε μία αναξιοποίητη ακόμα γωνιά της Σαντορίνης (πόσο εκπληκτικό ακούγεται αυτό σήμερα!) και να δώσει στους global travelers αυτό που πολλές φορές λέγεται αλλά ελάχιστες υλοποιείται στην ουσία του: ένα πραγματικό home away from home.
«Η ιστορία ξεκινά όπως πολλές άλλες με μια παρέα φίλων. Στην ποιο δημιουργική περίοδο της ζωής μας βρεθήκαμε μπροστά στην Ελλάδα της κρίσης. Μιλάμε για το 2012 όπου τα πάντα έμοιαζαν δύσκολα. Δύο μνημόνια, 3 κυβερνήσεις, εκτεταμένα επεισόδια, ανύπαρκτη οικοδομική δραστηριότητα, η εικόνα της χώρας στο εξωτερικό να καταρρέει και οι Έλληνες να κοιτούν αποσβολωμένοι τις εξελίξεις μπροστά σε μια τηλεόραση», διηγείται ο αρχιτέκτονας. «Συνειδητοποιώντας γρήγορα ότι η κρίση ήρθε για να μείνει, αποφασίσαμε ν’ αντιδράσουμε, να κάνουμε κάτι προσαρμοσμένο στις νέες συνθήκες. Εκτιμήσαμε πως ο τουρισμός δε θα πληγεί σημαντικά από την κατάσταση, ειδικά αν αφορά μέρη τα οποία έχουν γίνει brand στο εξωτερικό. Η όποια κακή εικόνα της Ελλάδας εκείνη την περίοδο δε θα μπορούσε να επηρεάσει ονόματα με συμβολική δύναμη, όπως η Μύκονος, η Σαντορίνη και η Κρήτη», συμπληρώνει.