Βάσει επιστολής αναγνώστη μας παρουσιάζουμε ένα χαρακτηριστικό παράδειγμα της πολεοδομικής πολυνομολογίας που επικρατεί στην χώρα με αποτελέσμα για παρόμοιες περιπτώσεις να υπάρχουν δεδικασμένα με εντελώς αντίθετες αποφάσεις.
Συγκεκριμένα:
Άρειος Πάγος 183/2017 –> “…οι επίδικες μεταβιβαστικές δικαιοπραξίες δεν πάσχουν από ακυρότητα , τα επί του ενδίκου ακινήτου αυθαίρετα κτίσματα θεωρούνται ανύπαρκτα και ως εκ τούτου επιτρέπεται η μεταβίβαση του ακινήτου … οι έννομες συνέπειες του αυθαίρετου χαρακτήρα ενός κτίσματος, μεταξύ των οποίων και οι οριζόμενες από τη διάταξη του άρθρου 17 αρ. 10 Ν. 1337/1983 δεν επέρχονται”
Μον.Πρωτ.Κέρκυρας 1345/2018 –> .”..δεν ήταν δυνατή, σύμφωνα με τις διατάξεις των άρθρων 8, 10, 12 του Ν. 1337/1983 σε συνδυασμό με αυτήν του άρθρου 174 ΑΚ, η κατάρτιση σύμβασης πώλησης και μεταβίβασης της κυριότητάς του, καθώς επ’ αυτού υπήρχαν αυθαίρετα κτίσματα ….δεν επιτρεπόταν η μεταβίβαση ή σύσταση εμπραγμάτων δικαιωμάτων στο επίδικο γεωτεμάχιο επί του οποίου είχαν κατασκευαστεί, κάθε δε τυχόν μεταβίβαση κατά παράβαση των ανωτέρω θα ήταν αυτοδίκαια άκυρη και θα αποτελούσε αξιόποινη πράξη όλων των συμμετεχόντων στην τυχόν κατάρτιση σχετικού μεταβιβαστικού συμβολαίου (συμβαλλομένων, μηχανικών, μεσιτών, δικηγόρων, συμβολαιογράφου).”
και όπως αναφέρει ο αναγνώστης μας:
“Σχεδόν ίδιες υποθέσεις , ιδίας χρονολογίας κατασκευής αυθαιρέτων και μεταβιβάσεων, εννοείται χωρίς εκθέσεις αυτοψίας ή υπαγωγές και ΜΕ ΕΝΤΕΛΩΣ ΑΝΤΙΘΕΤΟ ΣΚΕΠΤΙΚΟ.
Τελικά ποιο από τα δύο Δικαστήρια έκρινε ορθά με βάσει την πολεοδομική νομοθεσία και νομολογία ;
Πως γίνεται σε σχεδόν όμοιες υποθέσεις να υπάρχουν τα εντελώς αντίθετα σκεπτικά ;
Ποια απόφαση είναι η ορθή και ισχυρότερη , αυτή του Αρείου Πάγου ή η νεότερη του Πρωτοδικείου που αγνόησε (ορθά) το προηγούμενο δεδικασμένο και έκρινε σύμφωνα με τους πολεοδομικούς νόμους, τον αστικό κώδικα αλλά και την λογική ;
Ο επόμενος δικαστής που θα έχει παρόμοια υπόθεση πάνω σε ποια νομολογία θα στηριχθεί αλλά και υπάρχει αρμόδιος ανώτατος δικαστής για να άρει την συγκεκριμένη σύγκρουση δεδικασμένων και το κακό δεδικασμένο (διότι η μια από τις δύο σίγουρα έχει κακό δεδικασμένο);
Δυστυχώς η ελληνική πολεοδομική πολυνομολογία ….”